به گزارش بازی دراز،
به گزارش شبکه اطلاع رسانی مرصاد به نقل از امروله هنگامی که کلمه تنبیه به کار برده می شود ناخود آگاه در ذهن ما کلمه مقابل آن یعنی نظم و انضباط نقش می بندد و هرشخص نسبت به سواد و آگاهی خود تعریف خاصی از نظم و ارتباط آن با تنبیه به کار می برد.
متاسفانه انجام تنبیه توسط خانواده ها و حتی در برخی از مراکز آموزشی هنوز رواج دارد و برخی از والدین بر این عقیده هستند که تنبیه بدنی حرف اول و آخر را در تربیت فرد می زند. این موضوع به گونه ای است که بسیاری روانشناسان و محققان تنبیه را مهلک ترین سم برای تربیت و شکل گیری شخصیت شخص بیان می کنند.
به همین منظور پایگاه خبری امروله در یک میزگرد خبری با حضور ایرج حیدری دکترای روانشناسی تربیتی، علی عرفانی از معلمان آموزش و پرورش و سیروس کاکایی کارشناس آموزش و پرورش ابتدایی این موضوع را بررسی کرد که در ذیل آمده است.
تنبیه بدنی چه تاثیرات منفی و مثبتی بر رفتار اشتباه کودک دارد؟
حیدری: متاسفانه این فرض ها را بسیاری از والدین و مربیان پذیرفته اند و فکر می کنند که اگر کودک از آنها اطاعت محض کند، خوشبخت خواهد شد و بنابراین، زمانی که کودک از دستور آنان سرپیچی می کند، او را تنبیه می کنند تا طبق نظر آنها رفتار کند.
یکی از غلط ترین تصورات پدر و مادرها تنبیه بدنی کودکان است چون این اقدام نه تنها باعث کاهش رفتارهای نامناسب کودک نمی شود بلکه تشدید این موضوع را به دنبال خواهد داشت و با ادامه این روند پدر یا مادر مجبور اند دامنه و شدت تنبیه بدنی کودک خود را افزایش دهد.
عرفانی: تنبیه بدنی در واقع به عنوان یک مسکن موقتی می تواند رفتار کودک را تحت تاثیر قرار دهد ولی این موضوع تاثیر آنچنانی ندارد که رفتار ناصواب کودک را اصلاح کند و به همین منظور کودک در تلاش است تا در اولین فرصت کار منع شده خود را تکرار کند.
کاکایی: برای تربیت فرزندان باید از هر ابزاری استفاده کرد و تنها استفاده از یک ابزار مثل تنبیه بدنی کارپسندیده ای نیست چون ما در واقع در حال تربیت پدر و مادر های آینده هستیم و کودکان از ما تقلید می کنند و اعمال و رفتار ما را برای زندگی خود انتخاب می کنند.
به عقیده من و برخلاف تفکر بعضی از والدین تنبیه بدنی آن شور و نشاط کودکی را در درون بچه ها از بین میبرد چون ترس از تنبیه نمی گذارد آن انرژی کودکی به طور کامل تخلیه شود.
چه رفتار های جایگزینی برای تنبیه بدنی کودک پیشنهاد می کنید؟
حیدری: والدين بايد به جاي تنبيه، تا حد امکان به تشويق رفتارهاي مطلوب کودک بپردازند و از اين طريق او را راهنمايي کنند. البته انجام رفتارهاي جبراني والدين در کوتاه مدت، نمي تواند آثار هيجاني نامطلوب ناشي از تنبيه را از ميان ببرد. در واقع براي ايجاد امنيت خاطر مجدد در کودک، بايد صبر و شکيبايي کرد؛ زيرا اين رفتارها طي زمان شکل گرفته و اصلاح آن نيز نيازمند صرف وقت است.
بنابراين بهتر است به جاي استفاده از شيوه هاي نامناسبي مثل فرياد کشيدن، کتک زدن، تحقير کردن و تمسخر کودک از روش هايي مانند محروم کردن موقتي کودک از برخي امتيازها و کارهاي مورد علاقه استفاده کرد.
عرفانی: من به عنوان یک معلم رفتارهای نامطلوب کودک را به دو قسمت عمدی و سهوی تقسیم کرده ام چون در برخی از موارد کودک سهوا دچار یک اشتباه می شود و باید به او روش درست انجام دادن ان کار را آموزش داد.
آموزش صحیح، شناخت نقاط و عواملی که سبب بروز رفتارهای نا مطلوب درکودک می شود بدون شک به عنوان کلیدواژه هایی برای رفع خطاهای رفتار فرد می تواند به صورت شگفت انگیزی راهگشا باشد.
کاکایی: اگر همواره رفتارهای مطلوب کودک را مورد توجه و تشویق قرار دهیم کودک نیز تمایل پیدا می کند تا با کارهایی نظر والدین را جلب کند و در نتیجه توجه آنان برایش اهمیت می یابد.
چگونه با رفتارهای نامناسب کودک کنار بیاییم؟
حیدری: کودکان دوست دارند رفتارهایی را که برای آن پاداش دریافت کرده اند را ادامه دهند و از رفتارهایی که به خاطر آن ها مورد بی توجهی قرار گرفته اندخودداری کنند. ثبات و یکپارچگی واکنش پدر یا سرپرست خانواده به یک رفتار بسیار حائز اهمیت است چون پاداش و توبیخ یک رفتار واحد (در زمان های مختلف کودک را دچار سردرگمی) می کند.
عرفانی: هنگامی که فرزند کار اشتباهی انجام می دهد به جای اینکه در مقابل آن قرار گیریم در کنار او باشیم و بجای رفتار پرخاشگرانه تلاش کنیم تا این مسئله را از دریچه ذهن کودک مشاهده کنیم تا یک رفتار همدلانه ایجاد شود. زمان بروز خشم و عصبانیت اصلا زمان مناسبی برای نصیحت نیست. وقتی رابطه مطلوب است با فرزند خود صحبت كنید و ارتباطی صمیمانه را بین خودتان شكل دهید حالا در خلال این رابطه صمیمی بیشتر می‌توانید بر او تاثیر بگذارید.
کاکایی: برخی از رفتار های کودک مربوط به سن آنهاست. چه در موقع تشویق و چه در موقع تنبیه باید والدین منصفانه عمل کنند تا بهترین تاثیر را روی کودک خود بگذارند.