به گزارش بازی دراز،
به نقل از صبریه، کسب در آمد برای تامین معیشت روزانه و ایام پیری، زنان جامعه را به گرایش و جذب در مشاغل کاذب واداشته است. در این میان اندیشه به جیب زدن سود کلان توسط کارفرمایان با بهره گیری از نیروی کار ارزان زنان نوعی سوءاستفاده از شرایط بد اقتصادی است که در این حوزه به وفور دیده می شود.
در این میان نیز مشکل مهمی که زنان فروشنده با آن مواجه اند نوع پوشش الزامی از سوی کارفرمایان است که برای جذب مشتری و فروش بیشتر اجبار می شود . پذیرش چنین شرایطی بسیار سخت است ولی هیچ گونه نظارتی بر شرایط کارفرمایان مشاغل کاذب وجود ندارد.
سیاوش قلی پور دکتری جامعه شناسی در خصوص اشتغال زنان در شغل های کاذبی مانند فروشندگی به خبرنگار صبریه گفت: در سطح شهر می توان زنان بسیاری را دید که در مقابل دریافت حقوق اندکی در مغازه، کافی شاپ یا بوتیک ها مشغول به کار هستند حتی در مواردی زنان تحصیل کرده برای استقلال مالی و حضور در اجتماع با کار در خارج از خانه به این مشاغل روی آورده اند.
وی ادامه داد: متاسفانه کارفرمایان برای جذب مشتری و فروش بهتر به استخدام زنان روی آورده اند و زنان را مجبور به تبلیغ اجناس و خدمات با پوشش جذاب و سخن گفتن همراه لبخند می کنند که در حقیقت هویت و ارزش اصلی زن را قربانی سود خود می کنند. در مقابل این زنان نیز از روی ناچاری این کار را انجام می دهند و با نارضایتی به این تحقیر ادامه می دهند.
قلی پور گفت: عدم آشنایی زنان مشغول در مشاغل کاذب با قوانین کار و آگاهی نداشتن از حداقل حقوق باعث صرف نظر کردن زنان از حق واقعی خود شده است و این موضوع موجب سلطه بیشتر کارفرمایان بر زنان فروشنده است.
این کارشناس جامعه شناسی با بیان اینکه زنان در بیشتر شرایط سخت نیز خود را سازگار کرده و اعتراض نمی کنند، گفت: نداشتن ساعت کاری متناسب با حقوق، نداشتن مزایا یا مرخصی از معایب دیگر شغل های کاذب است که باید توسط اداره کار و تامین اجتماعی بررسی و سازماندهی شود.
وی در پایان خاطر نشان کرد: پرداخت حقوق در حد پایین ترین حقوق اداره کار و بیمه کردن زنان فروشنده باید جزو اصول اولی کارفرمایان باشد تا زنان دارای مشاغل کاذب از آینده مطمئن برخوردارشوند. این امر بایستی توسط اداره کار و تامین اجتماعی با تعیین ضابطه و اصولی اجباری برای کارفرما سروسامان بگیرد.
روناک. ص یکی از فروشندگان زنی است که در کرمانشاه در یک مغازه لباس فروشی مشغول به کار است.
او در خصوص چگونگی روی آوردن به شغل فروشندگی در لباس فروشی به خبرنگار صبریه گفت: احتیاج مالی اولین دلیل قبول این کار بود زیرا برای تامین هزینه زندگیم و کم کردن فشار اقتصادی به خانواده ام با وجود آن که در رشته علوم تربیتی مدرک کارشناسی دارم، مجبور هستم با شرایط نامناسب شغلی و حقوق ماهانه300 هزار تومان و ساعت کاری زیاد در صبح و عصر کار کنم.
وی گفت: عدم رسیدگی اجرائیات و اصناف برنوع پوشش فروشندگان باعث شده که کارفرمایان از ما بخواهند با ظاهری آرایش کرده و لباس های نامناسبی که تهیه می کنند در بوتیک فروشندگی کنیم. از طرفی هیچ مرجع قانونی برای ما حق قانونی قائل نیست و در صورت اعتراض می گویند شغل آزاد است و قانونی ندارد.
به گفته این فروشنده در صورت اعتراض، این زنان شغلشان را از دست می دهند موضوعی که برای او بارها رخ داده است.
این فروشنده در پایان سخنانش بیان کرد: تلف شدن عمرمان بدون داشتن آینده شغلی موجب هدر رفت بیشتر پتانسیل ما می شود از طرفی با نداشتن ساعت آزاد حتی نمی توانیم به خانواده خود رسیدگی مناسب داشته باشیم. ای کاش حداقل برای حفظ ارزش زن بودن ما اصناف یا اجرائیات بر قانون پوشش در مغازه ها رسیدگی و اصولی را پیاده کنند.
به گزارش صبریه، حضور زنان در عرصه های اجتماعی و اقتصادی باید به نحوی باشد که ارزش و بهای زنان کاسته نشود و همچنین برای زنانی که به علت فقر یا سرپرست خانواده بودن و ... مجبور به داشتن شغل های کاذب هستند چارچوب قانونی وجود داشته باشد که حداقل شرایط مناسب محیطی برایشان ایجاد شود.