امام علی بن موسیالرضا(ع) هشتمین امام شیعیان از سلاله پاک رسول خدا و هشتمین جانشین پیامبر مکرم اسلام، در یازدهم ذیقعدۀ الحرام سال ۱۴۸ هجری در مدینه منوره دیده به جهان گشودند که پدر بزرگوار ایشان امام موسی کاظم(ع)پیشوای هفتم شیعیان و مادر گرامیشان نجمه و خواهر گرامیاش حضرت معصومه(س) نام دارد.
نام امام هشتم، (علی) و لقب مشهورش (رضا) و کنیه معروفش (ابوالحسن) است.
خصوصیات اخلاقی و زهد و تقوای آن حضرت بهگونهای بود که حتی دشمنان خویش را نیز شیفته و مجذوب خودکرده بود.
امام رضا(ع) با مردم درنهایت ادب تواضع و مهربانی رفتار میکردند و هیچگاه خود را از مردم جدا نمیدانستند.
این امام بزرگوار بسیار به مستمندان رسیدگی میکردند و به دادن صدقه بهویژه در شبهای تار و بهصورت پنهانی بسیار مبادرت میکردند و هیچ فرقی میان غلامان و اشراف و اقوام و بیگانگان نمیگذاشتند.
همواره متبسم و خوشرو بودند؛ بهترین بخش غذای خود را قبل از تناول، برای گرسنگان جدا میساختند.
ایشان ازنظر علمی در دوران خویش زبانزد عام و خاص بودند، از اینرو به دستور مامون مناظرههایی با دیگر ادیان و شخصیتها برگزار میشد که درنهایت مغلوب امام رضا(ع) میشدند، همچنین امام در این راستا شاگردان بسیاری را تعلیم دادند و تربیت کردند.
امام رضا (ع) در سن ۳۵ سالگی عهدهدار مسئولیت امامت و رهبری شیعیان شدند و حیات ایشان مقارن با خلافت خلفای عباسی بود که به دستور مأمون وارد خراسان شدند و سرانجام مأمون عباسی این امام همام را در سن ۵۵ سالگی در سحرگاه روز آخر صفر سال ۲۰۳ هجری قمری به شهادت رساند و پیکر پاک ایشان با مشایعت بسیاری از شیعیان و دوستداران آن حضرت در مشهد دفن شد و امروز پناهگاه عاشقان اهلبیت(ع) است.