تغییر مشهود ساعات ابتدایی پس از زلزله تبدیل بسیاری از مناطق شهر به تلی از خاک و آهن و مصالح بود ساختمانهای بسیاری دیگر سرپا نبودند و به مخروبه تبدیل شده بودند . تغییر بعدی که بسیار مهمتر بود تغییر در جمعیت خانواده ها بود بسیاری از خانواده ها داغدار شده و عزیزان خودرا از دست داده بودند و تعداد نفرات آنها دستخوش تغییر شده و از تعداد آنها کم شده بود .
تکان شدید زلزله به همین ترتیب تغییرات بسیاری در شهرستان ایجاد کرد از شکل هندسی روستاها از نمای جدید واحد‌های مسکونی ، تعداد طبقات شهری و موارد دیگر . یکی از تغییراتی که شهرستان ایجاد شد افزایش حجم زیادی از معتادین متجاهر و زباله گردهای بی خانمان در سطح شهر بود که علی رغم گذشت سه سال و نیم از زلزله همچنان وجود دارد .
بازسازی و ضروریات مربوط به آن شهرستان سرپل ذهاب را به بازار کار بزرگی برای بنا و کارگران ساختمانی غیر بومی تبدیل کرد و سبب شد که افراد بسیاری برای سهم بردن از این بازار کار به سرپل‌ذهاب مهاجرت کنند .
بخش استادکارها و کارگران آبرومند و متشخص را که سهم بسزایی هم در بازسازی شهرستان داشتند کنار بگذاریم به بخشی می رسیم که در کنار کار متاسفانه اعتیاد بلای جان آنها شده بود و کارکردن آنها هم صرفا برای درآوردن خرج اعتیادشان بود و امروز با اتمام و یا کم شدن کار به معتادین متجاهری تبدیل شده اند که برای درآوردن خرج خود به زباله گردی روی آورده اند .
درکنار اینها خوب همواره در شهرهای مختلف تعدادی زباله گرد وجود دارد که با بوقوع پیوستن اتفاقی در هر نقطه از کشور خودرا به هر طریقی به آن شهررسانده و به دنبال پیشه خود که همان زباله گردی است می روند و در میان مخروبه های زلزله به دنبال لوازمی برای تبدیل به پول و درآوردن مخارج خود هستند.
زباله گردی در سرپل ذهاب به میزانی که امروز وجود دارد سابقه نداشته و حتی معتادین متجاهر بومی نیز به این میزان به زباله گردی مشغول نبوده اند.
زباله گردی علاوه بر مضراتی که دارد سیمای شهر را نیز زشت می کند و به دغدغه ای برای مردم تبدیل شده است که لازم است دستگاههای متولی امر در این زمینه نسبت به جمع آوری ای زباله گردهای بی خانمان اقدام کنند .
افراد غیر بومی که بعد از زلزله به شهرستان آمده و امروز به زباله گردی می پردازند هرچه سریعتر جمع آوری شده و به شهرهای محل زندگی خود عودت شوند .
تکلیف معتادین متجاهر هم در قانون مشخص است که باید جمع آوری شده و به کمپهای ترک اعتیاد معرفی شوند تا بیماری آنها درمان شود و بصورت سالم به جامعه برگردند.
حال سوال اینجاست که آیا سه سال و بیشتر از آن زمان برای شناسایی و جمع آوری و ساماندهی و اقدامات دیگر کافی نیست ؟
آیا دستگاهی برای برخورد با این پدیده نوظهور تعیین نشده است ؟
آیا هزینه ای که این پدیده برای شهر ایجاد می کند کمتر از هزینه برخورد با آن است که برخوردی انجام نمی شود ؟
امیدواریم دستگاههای متولی امر نسبت به رفع این دغدغه مردم اقدام و زباله گردی در شهر را ریشه کن کنند .
