بانو مهناز مرادی، زادهی قلعه شاهین شهرستان سرپلذهاب، از دوران کودکی به ادبیات علاقهمند بوده و در مقطع راهنمایی به عنوان کوچکترین عضو انجمن ادبی زادگاهش فعالیت داشته است. او با راهنمایی استاد محمدجواد محبت، چندین سال پیاپی در مسابقات شعر و قصه مقام کسب کرده و از همان زمان مسیر ادبیات را جدیتر دنبال کرده است.
مرادی اکنون بیش از بیست سال است که مینویسد و بهجرات میتوان گفت تنها بانویی است در سرپلذهاب و حتی شهرستانهای اطراف که ادبیات را به دو زبان کردی و فارسی بهطور تخصصی پیگیری میکند. نخستین کتابش با عنوان «پەنجەێ وا» در سال ۱۳۹۸ منتشر شد؛ مجموعهای از شعرهای کردی در قالب مثنوی و آزاد.
او باور دارد که حفظ زبان مادری بخشی از میراث فرهنگی است و میگوید: «ما وظیفه داریم زبان، فرهنگ و ادبیات گذشتگان خود را به نسلهای بعدی منتقل کنیم.»
نوشتن برای کودکان؛ مسئولیت اخلاقی
مهناز مرادی علاوه بر شعر و داستان برای بزرگسالان، در حوزهی کودک و نوجوان نیز آثار متعددی منتشر کرده است. او با توجه به شغلش در شبکه بهداشت و درمان، ارتباط نزدیک با کودکان دارد و نوشتن برای آنان را نه تنها یک هنر، بلکه مسئولیتی تربیتی و اخلاقی میداند.
به گفتهی او، فضای مجازی کودکان را از فعالیتهای اجتماعی و سنتی دور کرده است و باید با بازآفرینی قصهها، بازیها و فرهنگهای اصیل، دنیای پاک و صمیمی گذشته را دوباره زنده کرد.
آثار منتشرشده
- «ئاێم وەفری» (شعر کودک)
- «واران» (شعر کودک)
- «شال گردن» (داستان کوتاه فارسی)
- «وەرز کووچ» (اثر تازه منتشر شده)