به گزارش بازی دراز، سالهاست که عزاداران شهرستان سرپل ذهاب مخصوصا عزادارانی که به هیئت عزداران انصارالحسین(ع) حاج غلامرضا گودرزی می روند نام مداح معروف علی اشرف سهیلی را شنیده اند و با او آشنا هستند.
علی اشرف سهیلی در گفتگو با خبرنگار بازی دراز اظهار داشت: تا آن جایی که به یاد دارم علاقه ام به مجلس عزاداری امام حسین (ع) از ۵-۶ سالگی شروع شد، زمانی که با بچه های کوچه هم بازی بودم و در کوچه با هیئت های کودکانه به عزاداری می پرداختیم. مداح هیئت کودکانه من بودم و به یاد دارم که فقط این شعر راتکرار می کردم:
ماه محرم آمده، شادی رفته غم آمده ماه محرم رسید، لعنت خدا بر یزید
سهیلی گفت: اما بعد از اینکه بزرگ شدم به حسینیه ها و تکایا می رفتم و پیرغلامان و مرشدهایی را می دیدم که نوحه خوانی می کردند و با صدای زیبایی که داشتند هر کسی را علاقمند به نوحه خوانی می کردند از جمله مرحوم مرشد عزیز که هم خادم مسجد جامع اسلام آبادغرب بود وهم نوحه خوانی می کرد و با سبک زیبایی که داشت می توان گفت یکی از نوحه خوانان معروف غرب کشور بود.
وی به محدودیت های عزاداری در سالیان پیش از انقلاب اشاره کرد و گفت: در زمان شاهنشاهی مراسم عزاداری ماه محرم با یک محدودیت خاصی برگزار می شد، من بچه بودم و به هیئت مسجد جامع سرپل ذهاب می رفتم، در آن زمان بزرگترها به من اجازه نمی دادند ولی با اسرارخودم اجازه دادند یکبار بخوانم که با استقبال عزاداران مواجهه شدم. سرانجام من از سال ۱۳۴۵ به صورت رسمی شروع به مداحی و نوحه خوانی در دسته جات عزاداری کردم.
سهیلی ادامه داد: در زمان نزدیک به سال های پیروزی انقلاب یعنی سال۵۶-۵۷ زمان اوج تظاهرات امت اسلامی، رژیم شاه به ما تذکر می داد که اشعار انقلابی نخوانیم علاوه برآن امکانات نیز بسیار کم بود ولی ما با همان امکانات کم و شرایط و جو نامناسب رژیم شروع کردیم و به حمدالله امروز به جایی رسیده ایم که مراسمات عزاداری را با شکوه هرچه بیشتر برگزار می کنیم.
وی از خاطرات خود در هیئت انصار الحسین (ع) گفت وادامه داد: از سال ۱۳۶۱ هیئت مهاجرین جنگ سرپل ذهاب به نام هیئت انصار الحسین (ع) به وسیله یکی از خادمان امام حسین (ع) به نام حاج غلامرضا گودزی تشکیل شد ومن به عنوان مداح در این هیئت شروع به خدمت کردم و امروز نیز باگذشت چندین سال همچنان در این هیئت مداحی و نوحه خوانی می کنم و این یکی از افتخارات بزرگ من است که مداح چنین هیئت باشکوهی هستم.
سهیلی از ابداع سبک های نوحه خوانی خود گفت و افزود: بیش از ۱۷۰-۱۸۰ سبک دارم که بیشتر سروده های خودم هستند و همگی آن ها از سبک های قدیمی برگزفته شده اند چون اعتقاد شخصی خودم این است که باید سنت های عزاداری حفظ شوند چرا که این نواها سوزناک تراند. یک نکته مهمی که مداحان باید به آن اهمیت بدهند سندیت اشعار آن هاست، بهتر است روضه هایی که می خوانند از سندیت معتبری برخوردار باشد و نباید با هدف درآوردن اشک عزادارن هرنوع روضه ای را بخوانند، این مسئولیت دارد و فردای قیامت باید در پیشگاه امام حسین(ع) جوابگو باشیم.
وی عنایت امام حسین(ع) را در زندگی خود چشمگیر دانست و گفت: عنایت های امام حسین (ع) به من خیلی زیاد بوده است که نمی شود به همه آن ها اشاره کنم. دوست دارم به عنوان یک راز درسینه ام باقی بماند فقط می توانم بگویم که چه عنایتی بالاتر از اینکه بیش از ۵۰ سال است هنوز امام حسین (ع) من را در خانه اش راه می دهد و طردم نکرده است.
در پایان این مداح اهل بیت با اشک هایی که در چشمانش حلقه زد گفت: با یا حسین یا حسین گفتن پیر شدم، اما از جوانی از دست رفته ام خوشحالم.