بازی دراز 1404/این روزها تعلیق می کنند و حق هسته ایی ما را می خواهند با زور و لبخندهای شیطانی بگیرند.
این روزها به راحتی خون احمدی روشنها را مباح می دانند.
این روزها گریان می کنند چشمان علی رضا و آرمیتا را .
این روزها اسرائیل را به رسمیت می شمارند.
این روزها شهدای هسته ای و دوستارانشان را افراطی می نامند.
آرمیتا و علی رضا جان بگذار بگیرند حقی را که به ناحق گرفته می شود.
از تعلیق نیروگاههای ما دم می زنند بگذار بزنند .
از منع تولید سانترفیوژ می گویند بگذار بگویند.
گزینه های روی میز خود را به رخ ما می کشند ، بگذار بکشند.
آنها غافلند ، غافل از بمب های هسته ای ما ، غافلند از گزینه های روی میز ما.
آری ما بمب هسته ای تولید کرده ایم و چندین نیروگاه هسته ای داریم ، بگذار بدانند.
مرد میدان هستند بیایند و نیروگاههای اصلی ما را تعلیق کنند و بمب های هسته ای را از ما بگیرند.
نیروگاه هسته ای ما همان خاکهای دلربای شلمچه ، هویزه ، فکه ، طلاییه ، جزایر مجنون ، فکه ، سومار ، اروند رود ، دو کوهه و... می باشد که سالیانه صدها بمب هسته ای را تربیت می کنند که به این راحتی نمی توانند خنثی شوند.
چه کسی می تواند این نیروگاهها را تعلیق کند و یا مهر پلمب را بر در آنها بزند ؟؟؟
بمب های هسته ای ما شهدای گمنام یا نه بهروز صبوری هایی است که هنوز دارند می آیند و به آغوش مادران منتظرشان بر می گردند.
آسوده بخوابید آرمیتا و علی رضا جان ، خدا با ماست...
