در پیرامون بنا و با توجه به وفور آب چند آسیاب سنتی مخروبه با تنورههایی به ارتفاع حداقل 4 متر در میان باغات قرار دارد. از شاخصترین آثار پیرامون این بنا میتوان به مسیر جاده باستانی ابریشم که در برخی نقاط به صورت قلوه چین شواهدی از آن برجای مانده و بنای مشهور کنار این جاده یعنی تاق گرا اشاره کرد. بنای تاق و شواهد باقی مانده از جاده در فاصله حدود 2 کیلومتری این مجموعه واقع هستند.
با توجه به وجود جاده یاد شده و نیز بنای تاق گرا، بنای زیج منیژه توسط بسیاری از صاحب نظران کاروانسرایی میان راهی و متعلق به دوره ساسانی معرفی شده است.
در حال حاضر به واسطه عدم تکمیل پژوهشها نمیتوان درباره ابعاد دقیق و واقعی بنا اظهار نظر کرد ولی روشن است که به محدوده بنا بویژه از دو جبهه شرقی و غربی تجاوز فراوانی شده و به عرصههای آن ورود شده است. یکی از دلایل این امر استفاده مجدد اهالی از گچ انبوه بکار رفته در معماری بنا جهت ساخت و ساز خانههای روستایی در گذر زمان بوده است که سبب گردیده بنا به تدریج عرصه محدود تری بیابد.
تا پیش از آغاز فعالیتهای سازمان میراث فرهنگی در جهت حفظ و حراست از بنا، بخشهای آبادتر زیج منیژه از سوی روستاییان به عنوان آغل نگهداری احشام و انبارهای ذخیره علوفه جهت فصول مختلف سال استفاده میشده است.
در زمان جنگ تحمیلی نیز از این بنا به وسیله عشایر که چراگاههای خود را در مناطق گرمسیر مجاور قصر شیرین از دست داده بودند به کرات و در زمانهای طولانی استفاده شده و در بخشهایی نیز به وسیله اهالی اقدام به تخلیه زباله، پس ماندهای دامی و نخالههای ساختمانی شده بود.
بنای زیج منیژه در حال حاضر در حدود 2 متر از سطح زمینهای پیرامونی ارتفاع دارد. با توجه به موقعیت بنا و ریخت و شکل برجستگیهای اراضی پیرامون بنا احتمال دارد در محل اصلی احداث بنا پشتهای طبیعی وجود داشته و بر همین اساس شاکله اصلی بنا بر صفهای طبیعی و بلندتر از سطح زمینهای پیرامونی شکل گرفته باشد.
از سوی دیگر با توجه به وضعیت ریختی زمین و وفور آب در پیرامون مجموعه احتمال دارد بنا در درون پردیسی محصور، با درختان میوه بهشتی از قبیل زیتون، انجیر، انار و انگور به عنوان میوههای عمده تولیدی منطقه قرار داشته است.
