سالها پس از طرح ایده گفتوگوی تمدنها توسط رئیس دولت اصلاحات، جمله «دنیای آینده دنیای گفتمانهاست نه موشکها» در فضای سیاسی کشور طرح شد که البته از سوی افکارعمومی ایران مورد نقد قرار گرفت.تجربه سالهای بعد و وقوع جنگ در شرق اروپا و خاورمیانه به خوبی نشان داد که بحث روی عدم گفتوگو نیست، بلکه شناخت دنیایی است که بدون داشتن قدرت در آن از سوی کشورهایی مورد تعرض قرار میگیری که علی رغم سالها استعمار و استثمار ملتهای دیگر، حالا که قدرت گذشته را ندارند از «عصر درندگان» سخن میگویند.
تفسیر کشورهای غربی از جهان گفتمانها امانوئل مکرون به تازگی از ساخت یک ناو هواپیمابر برای ارتش فرانسه خبر داده است. در یک سخنرانی انگیزشی که به سبک روسای جمهور آمریکا، در پس زمینه او نظامیان یونیفورم پوش فرانسوی دیده میشوند. مکرون گفته است: «در عصر درندگان باید قدرتمند باشیم تا از ما بترسند. مخصوصا در دریاها. به همین دلیل طبق دو قانون اخیر برنامه ریزی نظامی، تصمیم گرفتم که فرانسه به یک ناو هواپیمابر جدید مجهز شود.»هرچند مکرون از گسترش توان نظامی تهاجمی فرانسه (ناوهای هواپیمابر برای گسترش توان تهاجمی در نقاط دور دست کاربرد دارند) سخن میگوید، اما این کشور و دیگر کشورهای غربی مدتهاست که علاوه بر تسلیحات متعارف، به گسترش توان تسلیحاتی غیرمتعارف نیز میپردازند. دونالد ترامپ، رئیس جمهور کشوری که بیش از 5 هزار بمب هستهای دارد، پس از دور دوم ریاست جمهوری خود، بارها از آغاز آزمایشهای بمب اتمی سخن گفته است. فرانسه نیز در ماههای اخیر حداقل دو بار موشک هستهای میانبرد آزمایش کرده است. آزمایشی که نشان میدهد محور غرب علی رغم در اختیار داشتن هزاران کلاهک هستهای و اتهامهای مکرر به کشورمان، همچنان با ولع به تقویت توان نظامی غیرمتعارف خود میپردازند.
ایران مطلوب غرب ایران ضعیف استایران که بیش از دو دهه به جهت اتهامات هستهای کشورهای غربی مورد ظالمانهترین تحریمها قرار گرفته است، حتی از حیث حفظ تسلیحات راهبردی چون موشک نیز تحت فشار قرار دارد. تحریم تسلیحاتی کشورمان یکی از موارد ذکر شده در برجام بود که طبق این توافقنامه حتی پس از اجرای برجام نیز باید تا پنج سال حفظ میشدند. در سال 1399 که این مهلت زمانی رو به اتمام بود، کشورهای غربی و مشخصا آمریکا تلاش گستردهای برای حفظ تحریمهای تسلیحاتی کشورمان آغاز کردند. لذا در همان سال موضوع مکانیسم ماشه و رجوع به آن از سوی آمریکاییها مطرح شد که در آن مقطع زمانی راه به جایی نبرد. در سالهای اخیر نیز آمریکا و غرب در کنار افزایش توان نظامی غیرمتعارف خود، همچنان به دنبال تضعیف توان تسلیحاتی دفاعی کشورمان هستند. علی لاریجانی دبیر شورای عالی امنیت ملی کشورمان در خصوص شروط آمریکا برای مذاکره با ایران گفته بود: «در طرح اولیهی آمریکاییها شرطی مطرح شد که هیچ انسان با غیرتی نمیپذیرد؛ کاهش برد موشکها به کمتر از ۵۰۰ کیلومتر! آیا چنین چیزی برای یک ایرانی قابل قبول است؟»
پایان توهم دنیای گفتمانها در سالهای اخیر تجربیاتی چون وقوع جنگ در اوکراین با تحریک کشورهای غربی و تجاوز پیدرپی اسرائیل به کشورهای منطقه، به خوبی نشان داده است که حفظ توان نظامی تا چه میزان میتواند کشورها را از آسیبهای مختلف حفظ کند. اوکراین، کشوری در اروپای شرقی که روزگاری نچندان دور علاوه بر موشکهای تولید شده در زمان شوروی سابق، دارای تعداد قابل توجهی کلاهک هستهای بود، با تضمین کشورهای غربی این تسلیحات راهبردی را از دست داد تا وقتی که روسیه به او حمله کرد، حتی توان ضربه به زدن به حریف در عمق خاکش را نداشته باشد. در کنار تجربه اوکراین، قطر نیز علی رغم پیمانهای دفاعی با آمریکا و یدک کشیدن لقب متحد قدیمی ایالات متحده در منطقه، مورد تعرض اسرائیل قرار گرفت. بیآنکه بتواند اقدام عملی خاصی در برابر متجاوز انجام دهد.
وقتی دشمن زبان موشک را بهتر فهمیداما اوضاع در تجاوز نظامی اسرائیل به ایران کاملا متفاوت بود. طی 12 روز بیش از 500 موشک ایرانی که به اذعان منابع غربی بیشتر آنها از کمند گنبد آهنین اسرائیل گذشتند، خواب را بر صهیونیستها حرام کردند تا اسرائیل علی رغم حمایت تمام و کمال آمریکا و چند کشور غربی و منطقهای، بیشترین آسیب را در یک جنگ کوتاه مدت متحمل شود. در نهایت تقاضای آتشبس زمانی از سوی دشمن مطرح شد که موشکهای ایرانی علاوه بر تلآویو و حیفا، پایگاه آمریکا در العدید قطر را درهم کوبیدند.دو اتفاق حمله اسرائیل و آمریکا به ایران در میانه مذاکرات و سپس فعال سازی اسنپ بک توسط اروپاییها، تیر خلاص بر توهم دنیای گفتمانها بود؛ اما اگر موشکها و همراهی مردم نبودند، شاید اکنون ایرانی باقی نمیماند که کسی در آن بحثی از دنیای گفتمانها به میان آورد!