در حدود سالهای ۱۳۴۲ تا ۱۳۴۳ یک یگان زرهی از تهران و یک یگان زرهی از دزفول به منظور سرکوب یکسری اغتشاشات محلی در مرز خسروی وارد منطقه سرپل ذهاب و قصر شیرین شدند.این یگانها در ابتدا در منطقه ریخک در چند کیلومتری سرپل ذهاب با برپا کردن چادر مستقر شدند. مأموریت این یگانها ۴۵ روز تعیین شده بود ولی به دلیل موقعیت جغرافیایی منطقه و حساس بودن مرز ایران و عراق این مأموریت بطول انجامید. در آن سالها در نظر بود مکانی جهت احداث پادگان مشخص شود که این پادگان هم مرکز آموزش و پشتیبانی کننده نیروها در مواقع ضروری باشد و هم محل حضور دائم نیروها در غرب کشور.
بعد از بررسی ها و بحثهای مختلف نتیجه این شد که پادگانی در منطقه سراب گرم یعنی ضلع جنوبی شهرستان سرپل ذهاب احداث گردد. بعلت وضعیت نامناسب جغرافیایی و نزدیک بودن به مرز در نهایت تصمیم بر این شد تا پادگان در فاصله ۲۰ کیلومتری از جنوب شرقی شهرستان سرپل ذهاب و در منطقه ای به نام نقشین در دامنه کوههای دانه خشک و تنگه پیرحسین احداث گردد.
توسط گروه خبره ای از مهندسین نیروی زمینی ارتش و به سرپرستی فرماندهی ارتش به نام تیمسار نصراللهی آغاز گردید. ساخت و ساز پادگان, عملیات ساختمانی و طراحی خیابانها و تأسیسات فنی آن را به سه شرکت که دو شرکت آن خارجی و یک شرکت مشترک ایرانی و خارجی بود واگذار گردید. یک شرکت خارجی به نام کاندیشن کار لوله کشی, برق و فاضلاب را برعهده گرفت و یک شرکت به نام آربل قسمت ساختمانی را برعهده گرفت و شرکت ایرانی اکباتان کار خیابانها و آسفالت را برعهده گرفت.
چندی نگذشت که کار زیر بنایی پادگان تکمیل گردید و بخاطر احداث پادگان در منطقه قلعه شاهین نام پادگان را شاهین گذاشتند و نیروهایی را که برای مدت ۴۵ روز مأمور شده بودند به داخل این پادگان حرکت داده شدند و برای همیشه ماندگار شدند.
بعد از پیروزی انقلاب نام این پادگان به پادگان ابوذر تغیییر یافت. دلیل انتخاب نام ابوذر شاید بخاطر نام صحابه ارزشمند پیامبر اکرم(ص) و یا بدلیل رشادتهای سرلشگر خلبان علی اکبر شیرودی و ایثار و فداکاری او در غرب کشور بوده است که نام پسرش ابوذر را برای این پادگان انتخاب کرده اند. پادگان ابوذر به دلیل اینکه نزدیکترین پادگان به نقطه صفر مرزی در غرب کشور است در طول هشت سال دفاع مقدس یکی از مراکز مهم و تأثیر گذار نظامی بوده است.
یکی از رزمندگانی که نقش اساسی در جلوگیری از سقوط پادگان ابوذر داشتند شهید شیرودی بودند. دقیقا به یاد دارم روزی بنی صدر بعنوان فرمانده کل قوا به پادگان ابوذر آمده بودند و دستور داده بودند تا تمام تجهیزات نظامی پادگان به بیرون منتقل شود و زاغه های مهمات هم بایستی منهدم گردد. شهید شیرودی در جواب چنین دستوری گفت:
- ما برای این انقلاب و آب و خاک خونهای زیادی داده ایم. من به پشتوانه خدای بزرگ و با کمک مردم و رزمندگانی که در اینجا هستند تا آخرین قطره خونم از پادگان دفاع خواهم کرد و هرنوع وسیله و تجهیزاتی را بخواهید از این پادگان ببرید آنرا منهدم می کنم.
بنی صدر تا این حرفها را شنید پادگان را ترک کرد و رزمندگان همه با هم این شعار را سر دادند: ” حزب الله .. حزب الله پیشمرگ روح الله ”
هم اکنون پادگان تاریخی ابوذر با پیکر زخمی و رازهای فراوان از مقاومت و ایثار فرزندان ایران زمین مغرور و استوار همچون نگینی در غرب ایران اسلامی می درخشد و سالیانه محل حضور زائران و راهیان سرزمین نور می باشد. راوی: سروان بازنشسته محمد کشتمند
