«محمدباقر قالیباف»؛ مردِ تن دادن به «پیمانِ برادریِ اصولگرایانه» نبود/ «رفاقتی» که به «رقابت» تبدیل شد

از همان روزی که زنگ ائتلاف بین طبیب، ادیب و سردار سیاستمدار زده شد؛ این محمدباقر قالیباف بود که بیش از حدادعادل و ولایتی در مرکز ثقل تحلیل های انتخاباتی بود و محور اکثر تحلیل ها آن که قالیباف مرد کنار کشیدن به نفع کسی نخواهد بود و در نهایت راه خود را از ائتلاف جدا خواهد کرد. پایان انتخابات سال ۸۴ و پیروزی محمود احمدی نژاد نقطه پایان سردار تازه به عالم سیاست پا گذاشته نبود، او که با مشی اعتدال گرایانه خود را به عالم سیاست معرفی کرده بود اولین گام را با شکست آغاز کرد تا اینبار پا در مسیری بگذارد که رییس جمهور تازه به پاستور رسیده گذاشته بود. او نیز مسیر ساختمان بهشت را در پیش گرفت تا شاید زمانی دیگر او هم همچون احمدی نژاد از این خیابان راهی پاستور شود. «محمدباقر قالیباف»،  در تلاش برای برداشتن گام های محکم تر، پایه های ریاست جمهوری خود را در شهرداری تهران بنا کرد. اتوبان کشی، پل سازی، زیباسازی پایتخت، افتتاح تونل‌ها یکی پس از دیگری  و … تنها بخشی از تلاش های شبانه روزی وی برای کسب محبوبیت در بین پابتخت نشینان بود تا روزگاری دیگر پشت سر او قرار گیرند و آراءشان را اینگونه به نفع خود مصادره کند. سال ۸۸ که رسید باز هم زمزمه کاندیداتوری قالیباف بالا گرفت، خلبان اما اینبار هواپیمای خود را حتی محیای پرواز کردن هم نکرد، و همچنان در ساختمان بهشت خود را مشغول رتق و فتق کردن امور پایتخت نشینان کرد تا موعد نهایی برسد. موعدی که شاید سال ۹۲ باشد و یازدهمین آوردگاه انتخابات ریاست جمهوری. محمدباقر قالیباف حال دیگر خود را مردی سیاست ورز می داند تا سرداری نظامی، او که در این سال ها قدم به قدم در بدنه اصولگرا جلو رفته بود، اولین بهره خود از بزرگان و برادارن اصولگرایش را در نهمین انتخابات ریاست جمهوری گرفت آنجا که در لیست اصلی اصولگرایان به عنوان یک وزنه سیاسی علی رغم مخالفت های برخی افراطیون اصولگرا چون جبهه پایداری، حائز کرسی شد اما مجلس برای او آورده ای نداشت و اطرافیان شهردار راهی بهارستان نشدند. شهردار اینبار خود محیای حضور در انتخابات شد تا جایگاه سیاسی اش را از شهرداری پایتخت به ریاست جمهوری و دومین مقام سیاسی کشور برساند. قاعده بازی اینبار برای شهردار تهران مستقل تعریف نشده بود تا او در کوران کاندیداهای بی شمار اصولگرا تن به بازی ها و قواعد سیاسی بدهد تا در چارچوب سیاست ورزی های انتخاباتی  و همراهی با دیگر چهره های سیاسی پرنفوذ گام های انتخاباتی را بردارد. ولایتی و حدادعادل یکی با سابقه ۱۶ سال وزارت امورخارجه و مشاورت رهبری و دیگری ادیبی سیاستمدار و رییس مجلس پیشین. ائتلافی که اعضا بر سه گانه بودن آن تاکید داشتند اما خبرها از ۱+۲ نفره بودن ائتلاف حکایت می کرد. نامگذاری که از همان آغاز کلید اختلاف بین سه قطب ائتلاف را زد چه آنکه در پس تحلیل ها از این ائتلاف، قالیباف شهردار را در عدد ۲ جای می داد که نهایت خروجی آن رسیدن به معاونت اولی یا یک پست اجرایی در دولت آینده ولایتی یا حدادعادل بود. قالیباف اما مرد تن دادن به این قاعده بازی نبود و گرچه در ابتدا بر مشی سکوت رفت و بعدها بر مشی همراهی اما گویی تحلیل ها از بازی خراب کنی او در ائتلاف کم کم در حال وقوع است. همین روزهایی که او از به پایان رسیدن ائتلاف سخن می گوید و آن را صورت مساله ای پاک شده می داند و البته بهانه این نوع سخنوری ورود ایت الله هاشمی به انتخابات است که قاعده بازی را گویا در ائتلاف هم بر هم زده است. حال دیگر ائتلاف ۱+۲  روزهای خوش آغازین خود را ندارد، روزهایی که ادیب و سردار و طبیب خود را منادی وحدت بین اصولگرایان می دانستند و آمده بودند برادر بزرگتر دیگر اصولگرایان باشند. گرچه تحلیل های ابتدایی از ائتلاف مذکور حدادعادل و میل او به ریاست بر یکی از قوا را عامل به بن بست رسیدن مسیر در پیش گرفته شده این سه می دانستند اما گویی این محمدباقر قالیباف است که آمده تا در میدان بماند چه با همراهان ائتلافی اش چه بدون آنها! ناخوش احوالی ائتلاف را در اظهارات هر سه عضو می توان به وضوح دید، «رفاقتی» که جای خود را به «رقابت» داده است و خبری از پیمان برادری بین آنها نیست و زنگ خطر پایان ائتلاف به صدا در آمده است.  اختلافی که گویی حضور دو چهره سیاسی که تا پیش از این حضورشان در هاله ای از ابهام بود به آن رنگ جدی تری بخشیده است؛ «سعید جلیلی» و «ایت الله هاشمی رفسنجانی». چه آنکه از یک سو اظهارات متناقض خصوصا از سوی ولایتی و حدادعادل از احتمال کنار کشیدن اعضای ائتلاف به نفع جلیلی خبر می دهد تا اینگونه اصولگرایان در مقابل هاشمی رفسنجانی به اجماه برسند و در دیگر سو قالیباف نه تنها همچنان در صحنه حضور دارد که تنها خود را مرد رویارویی و رقابت با کهنه سیاستمدار انتخابات آیت الله هاشمی می داند. شاید گذشت زمان همانقدر که نشانه‌ کمتر شدن اقبال افکار عمومی به حداد عادل را خبر می‌دهد، بر اعتماد به نفس از دست رفته قالیباف افزوده است تا شهردار تهران بیش از پیش به آینده خوشی که سال‌ها در ذهن خود داشته امیدوار شود و سرنوشت۱+۲ را به سمت سراشیبی تفرقه سوق دهد. چه آنچه کناره‌گیری به نفع سعید جلیلی تمامی رشته‌های این ائتلاف را پنبه کرد تا باقر قالیباف سر ناسازگاری بردارد و طی تماسی تلفنی با ولایتی و حداد به آنها گلایه کند که چرا به نفع جلیلی سخن گفته‌اند. ولایتی و حداد اگرچه فردای این گلایه قالیباف تلاش کردند تا اظهارات دیروز خود را نفی کنند اما به واقع فایده‌ای نداشت چرا که قالیباف تیر خلاص را به ائتلاف زد و آن را صورت مساله ای پاک شده دانست. قالیباف که نمی خواهد همچون ولایتی قربانی حضورهای هاشمی در انتخابات باشد راه خود را کم کم از هم موتلفین خود جدا کرده است، و ساز جدایی را بلندتر از قبل کوک. او معتقد است ائتلاف متعلق به دوران پیش از کاندیداتوری هاشمی بوده است، و اکنون زمان اتحاد البته پشت سر اوست. اکنون محمد باقر قالیباف می‌گوید: با اتفاقات و وقایعی که در روز آخر ثبت‌نام افتاد، آرایش انتخاباتی دگرگون شده و باید گفت که موضوع ائتلاف، ‌صورت مساله‌ای پاک شده است. قالیباف با بیان اینکه «مردم یقین کنند که من رییس‌جمهوری بلاتکلیف نیستم»، تاکید دارد« الان زمان فرصت سوزی نیست. مرد کار کسی است که بتواند بزرگ‌ترین چالش‌های کنونی کشور اعم از اشتغال، ‌تورم و وضعیت بحرانی بهداشت و درمان را حل کند. به حامیان و همراهانم قول می‌دهم که از همراهی و پشتیبانی من هرگز پشیمان نخواهند شد.» او به گفتن این جملات بسنده نکرد و در ادامه تلاش کرد تا به ولایتی و حداد عادل بفهماند که تنها کسی است که می‌تواند در مقابل هاشمی‌رفسنجانی بایستد. قالیباف معتقد است که ولایتی، حداد و سعید جلیلی از هیچ شانسی برای رقابت با هاشمی برخوردار نیستند. او با همین نگاه به سرعت وارد فاز مقابله با هاشمی‌رفسنجانی شد و تند و تیز‌تر از همه کاندیداهای اصولگرا، عملکرد دولت آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی را مورد انتقاد قرار داد. او بر همین اساس گفت: بدون تعارف باید بگویم دولت اصلاحات زاییده دولت آقای هاشمی است. در کنار این اظهارات تند و تیز سردار برخی خبرسازی ها از سوی اطرافیان قالیباف و رسانه های نزدیک به وی نیز احتمال کنارکشیدن حدادعادل و ولایتی به نفع قالیباف را مطرح می کند، چه آنکه بنا به گفته عوض حیدر پور از نزدیکان به طیف قالیباف «از میان اعضای ائتلاف ۱+۲قالیباف بیش از دیگر اعضای این ائتلاف مورد تایید جامعتین و مراجع عظام تقلید بوده است.» وی تاکید دارد« از ابتدای شکل‌گیری ائتلاف ۱+۲ قرار بر این بود که بعد از ثبت نام هرکس پس از تایید صلاحیت شورای نگهبان بیشترین اقبال و بهترین شرایط را داشت کاندیدای نهایی این ائتلاف شود. شنیده‌ها حاکی از آن است که هر سه نفر ائتلاف ۱+۲تایید صلاحیت شده‌اند بنابراین در حال حاضر باید به جمع‌بندی برسند از این رو می‌توان گفت سخنان روز گذشته آقای قالیباف به استناد توانمندی‌هایی است که دارد. » اما سخن از تایید صلاحیت شدن هر سه عضو ائتلاف درحالی مطرح می شود که در دیگر سو برخی خبرها حکایت از رد صلاحیت شدن شهردار ائتلاف دارد، اولین بار این حسن غفوری فرد عضو حزب موتلفه بود که از احتمال رد صلاحیت شدن یکی از اعضای ائتلاف خبر داد. کدها و نشانه هایی قالیباف را رد صلاحیت شده این ائتلاف معرفی می کرد. احتمالی که در برخی شایعات این روزها از رد صلاحیت شدگان نیز به گوش می‌رسد. قالیباف شهردار اما بی‌توجه به این اخبار همچنان به هاشمی می تازد و گویی زمزمه‌های اجماع اصولگرایان بر روی سعید جلیلی هم او را از موضع قاطع خود عقب ننشانده است.  کمتر از یک ماه مانده به انتخابات ۲۴ خرداد ماه، سردار در برزخ کاندیدای نهایی اصولگرایان شدن، به کنار رانده شدن با چوب تکنوکرات بودن یا رد صلاحیت شدن روبرو است که شاید او را بعد از ۸ سال از خیابان بهشت به پاستور برساند یا پایانی زودهنگام بر سیاست ورزی سردار باشد.