از آنجایی که خانواده وی، پدرشان را در دوران کودکی قاسم از دست داده بودند قاسم به همراه مادر سرپرستی خانواده را در آن ایام عهده دار بود وخانواده را بمنظور خارج نمودن از زیر گلوله های توپ وخمپاره بعثیون عراقی به اسلام آباد غرب(زادگاه پدریش) انتقال داد وی از همان ابتدا دغدغه دفاع از میهن را در سرداشت تا اینکه در سال1362 ودر دوران جوانی به صف رزمندگان اسلام پیوست وبا ثبت نام در تیپ مقداد بسیج راهی جبهه های حق علیه باطل شد.
قاسم طبعی هنری داشت واز هنرخط ونقاشی بهره کافی داشت هرچند در آن ایام امکانات وکلاسهایی برای رشد وپرورش این هنر فراهم نبود ولی آن شهید با بهره مندی از استعداد خداداد وبهرمندی از بعضی کلاسهای محدود که قبل از حضور در جبهه داشت اکنون وبا ورود به بسیج هنر خط ونقاشی دیواری وی عیان گردید پس از گذشت سالها نیز میتوان دیوار نوشته ها ونقاشی های شهید قاسم را در ساختمان بنیاد شهید قدیم(ریزه وند)و... مشاهده نمود. ورزمندگان همرزم وی با خاطره خوش از خوش طبعی وگشاده رویی وی سخن می گویند حاج قاسم نامداری از این طبع هنری در کنار اخلاق حسنه وی حدیثها دارد.
شهید قاسم پیری هراز گاهی به منظور سرکشی ورتق وفتق امورات خانواده 6 نفره وکمک به مادر جبهه را رها می کرد اما در کوتاه زمانی به سوی جبهه ها بال وپر می گشود قاسم قبل از شهادت شاهد عروج تعدادی از اقوام درجه یک خود در جبهه ها بود بنحوی که از تمامی اقوام مادری هریک شهیدی در راه اسلام ومیهن تقدیم نمودند شهید محمدرضا محمد پور(پسردائی)، شهید حمیدرضا محمدپور (پسردائی دیگر)،شهید غلامرضا بقائی(پسرخاله) که تمامی نیز همسن وسالان ونیز گذشته از نسبت فامیلی از دوستان صمیمی وی بودند.
حضور قاسم در جبهه های مختلف ادامه داشت تا اینکه منافقان کور دل در مرداد ماه سال 1367 میهن اسلامی را مورد هجمه رضالت بار خود قرار دادند. شهید قاسم در آن زمان از نیروهای تبلیغات سپاه سرپل ذهاب بود وسمت عملیاتی نداشت وبا عقب نشینی نیروها به منطقه کرند در اولین فرصت ودر اولین نقطه امکان درگیری با منافقین لباس رزم پوشید وهنگامی که خودرهای سبک وسنگین منافقین از شهر کرند خارج شدند آن شهید به همراه سایر رزمندگان در مقابل آنان قرار گرفتند ودر خروجی شهر کرند،مصادف با عید قربان مورد اصابت گلوله مستقیم دشمن در ناحیه سینه قرار گرفتند وبه درجه رفیع شهادت نائل آمدند.
