بازی دراز 1404/امید داشتن، مهم ترین انگیزه در زندگی انسان است.بنابراين اگر انسان انتظار و اميد چيزي را دارد ، بايد خود را براي استقبال از آن آماده کند کسي که ادعا مي کند انتظار چيزي را دارد و اثري در عمل او نمايان نيست ، در واقع به ادعاي دروغيني دست زده است .
امید عاملی است که در انسان ایجاد انگیزه می کند و احتمال موفقیت را افزایش می دهد . اگر انسان ناامید باشد قبل از اینکه وارد مبارزه شود خود را شکست خورده قلمداد می کند . انسان ها باید در وجود خود شوق رسیدن به هدف را تقویت نمایند.
برخی از افراد امیدخودرا دراشخاص دیگر می بینند که لازم است این اشخاص با درنظرگرفتن امید دیگران رفتاری نداشته باشند که این امیدازآنها گرفته شود وبه نوعی اسباب مرگ تدریجی اورا فراهم سازند.
امید، موجب می شود تا روحیه شخص از نظر روحی و روانی تقویت شود و عاملی برای انجام کارهای سخت و دشوار گردد.
يکي از ساز و کارهاي حيات و زندگي ، اميدواري است. از نظر جهان بيني توحيدي ، اميد تحفه الهي است که چرخ زندگي را به گردش وامي دارد و موتور تلاش و انگيزه را پرشتاب مي کند. اگر روزي اميد از انسان گرفته شود ، دوران خمودي و ايستايي او فرا مي رسد.
اميدواري ، حالتي نفساني است که در آن ، انسان به اموري که انتظارش را دارد دل بستگي پيدا کرده است . اميد ، در انتظار چيزي بودن است در حالي که بيشتر وسايل و اسباب آن فراهم شده است .
اما واگرها در زندگی انسان وامیدواری او به انجام کاری تأثیرگذار است واین گونه سخن گفتن انسان فایده ای برای رسیدن به آنچه که درانتظارآنست نخواهدداشت .
مولوی بیت زیبایی دراین خصوص دارد که می فرماید:
گفت آري پهلوي ياران خوش است ليک اي جان در (اگر) نتوان نشست
نگاه اميدوارانه با تلاش و فعاليت توأم است ،لذا تلاش انسان برای رسیدن به امیدش مشروعیت آنرا می رساند هرچند که به مذاق دیگران خوش نیاید وگاهی اوقات هم سبب دلگیر شدن اشخاص دیگری شود مهم این است که انسان برای رسیدن به امیدش کاری را انجام داده است.
به روشنی اثبات شده که امید تا چه اندازه در زندگی انسان نقش سازنده و مثبت را ایفا می کند به گونه ای که بدون امید نمی توان امیدوار بود که انسان زندگی در دنیا را تحمل کند برعکس عده اندکی از انسانها که امید خود را از دست داده اند گرفتار افسردگی می شوند و در نهایت به جهت احساس بیهودگی و لغویت، به خودکشی دست می زنند. امید می تواند جلوی افسردگی را بگیرد و از خودکشی انسان ها جلوگیری به عمل آورد.
در حقیقت مهم ترین کارکرد امید را می بایست افزون بر تحرک بخشی و تلاش زایی در انسان، در جلوگیری از افسردگی و خودکشی دانست.
برپایه این گفته ها می توان نتیجه گرفت که ازدست رفتن امید، انسان را به سوی مرگ تدریجی سوق می دهد و درواقع حتی اگر زندگی هم کند مانند یک مرده متحرک خواهد بود وشوق زیستن دراو یافت نمی شود لذا بر انسانهاست که سبب ازدست رفتن امیدواری دیگران نشوند وتا آنجایی که می توانند کسی را نا امید نکنند...
انتهای پیام/ س .ش
