به گزارش بازی دراز،
به نقل از مطلع الفجر ،هدیه های شهر دومین شهر مقاوم کشور به انقلاب اسلامی تنها به لباس های خاکی در کمین نشسته سنگرهای خاکریز جبهه های تاجیک و آوزین و چغالوند و بانسیرزان ختم نمی شود چرا که تیز پروازانی از این خطه از هوا نیروز چون پرندگان داستان ابرهه خشم انقلابی و اسلامی خویش را بر سپاه خصم می ریختند تا ثابت کنند که قرآن و اسلام جاودانه اند و هر چه زمان بگذرد احکام خدایی تبلوری زیباتر خواهند داشت.
بله می خواهم بگویم که جوانان برومند ایل بزرگ کلهر که در چستی و چابکی چون نور خورشیدند در بند زمین نمی مانند و خود را به خدا یک قدم نزدیکتر می کنند و نمونه ی این مردان خدایی در استان کرمانشاه وشهرستان گیلانغرب کسی نیست جر روستازاده ای مؤمن و با صفا ، سرلشکر خلبان شهید سعدالله داور زاده که با وجود در اوج آسمان بودن حتی خیلی از هم روستایی هایش وی را نمی شناسند اما چه باک که داورزاده را خدا و شهدا می شناسند.
خلبان شهید داورزاده در سال 1337 در روستای دیره از توابع شهرستان گیلانغرب دیده به جهان گشود.
این شهید عظیم الشان پس از سپری نمودن دوران تحصیل در شهرستان قصرشیرین ،سرپل ذهاب و کرمانشاه با اخذ مدرک چهارم متوسطه در سال 1353 وارد هوانیروز شد و پس از طی دوره های آموزش نظامی و زبان انگلیسی ومهارت پروازی در مرکز آموزشی هوانیروز اصفهان با کسب درجه ستوانیار سومی به هوانیروز کرمانشاه بازگشت تا همیشه در آماده باش دفاع از خاک ایران عزیزمان به سر برد و از جانش نیز دریغ نورزد .
شهید داور زاده از معدود خلبانان هوانیروز ایام خود بود که توانست آموزش دوره های موشک تاو ( موشک ضدتانک) و شلیک آن با بالگرد کبری را در خارج از کشور بگذارند و در کنار دوستان صمیمی اش از جمله شهیدان شیرودی ، کشوری ، شمشادیان و سهیلیان در آسمان همیشه غمگین جبه های غرب پرواز هایی عقاب وار داشته باشند و دشمن بی دین را شکار کنند.
داورزاده هر چند سال ها از روستای دوران کودکیش و زادگاه بی آلایشش مجبور شده بود که بخاطر هدف متعالیش که همانا دفاع از ایران اسلامی بود فاصله بگیرد اما روح بلندش بار دیگر او را به زادگاهش برگرداند چرا که وی در نزدیکی زادگاهش یعنی تنگه حاجیان به علت برخورد با بالگردش در کنار خلبان سهیلیان به شهادت رسید که نحوه ی شهادت ایشان به روایت خانواده اش و به نقل از دوستانش بدینگونه بوده است :
با شدت گرفتن اوج حملات دشمن بعث مرزی و قصد آنان در تصرف شهرهای قصرشیرین ، سرپل ذهاب و گیلانغرب این بار هوا نیز عزمش را جزم کرد تا بیش تر از این دشمن خونخوار گستاخ تر نشود .
پس حفاظت آسمان جبهه های غرب به شهیدان شیرودی ، کشوری ، شمشادیان ، سهیلیان و سعدالله داورزاده محول شد .
پادگان ابوذر در سرپل ذهاب به عنوان سازمان دهنده نیروهای مقاومت در مقابل دشمن هدف اصلی دشمن بود پس می بایست محافظت می شد و این کار در آن مقطع زمان خارج از قدرت نیروهای زمینی بود .
انگاه به شهید شیرودی از هوانیروز کرمانشاه امر می شود که به پرواز در اید اما سعدالله داور زاده به جای ایشان به تاریخ 1359/7/21 این مأموریت را برعهده می گیرند چرا که در همان خانواده شهید شیرودی از رشت برای ملاقات آمده بودند و داورزاده برای اینکه خانواده شهید شیرودی از این دیدار محروم نشوند خود به پرواز در آمد .
بعد از دفاعی جانانه از پادگان ابوذر به علت پرواز در سطح پایین مورد اصابت خمپاره دشمن قرار گرفت و در کنار دوست هم پروازش خلبان سهیلیان در میان شعله های آتش بالگردش سوخت اما روحشان ققنوس گونه پر کشید و به لقاءالله پیوست وهمچون ستاره ای نورانی و درخشان هنوز در دل اسمان می درخشد . .
وی هم اکنون در مزار شهدای کرمانشاه آرمیده است . روحش شاد و یادش در دلها جاودانه باد
تعداد زیادی از عکس‌ها و یادگاری‌های به‌جا مانده از شهید که توسط برادرش نگهداری می‌شده، در حمله منافقان کوردل در عملیات مرصاد، از بین رفته است.
البته عکس‌هایی از محل زندگی این شهید و چند عکس که بر دیوار خانه پدریش به‌یادگار مانده، بهانه‌ای است برای اینکه به‌یاد داشته باشیم، شهدا جاودانه می‌مانند.
