به گزارش بازی دراز، با پایان نام نویسی کاندیداهاوبالارفتن تب انتخابات همچون دوره های پیش .بیان شدن حرف ها واحادیث بالا میگیرد.اینکه هر نامزد برای بالا کشیدن خود در دیدگاه مردم وعده ای بزرگ تر می دهد که نظر مردم را به سمت خود جذب کند.
برای همگی عادت شده هر کدام قبل انتخابات وعده آبادانی،عمران ،نوسازی،بهسازی،رسیدگی به معیشت مردم و... همگی از نوع وعده های خوب می دهند.اما فقط در صورت پیروزی وبا دیدن راهروی بهارستان تمامی وعده ها به یکدفعه تمام می شود.
دیگر ادم دیروزین چونکه فقط وعده هایش را برای جلب توجه می گفت وهیچ گونه تفکری در پشت آن نبود حرفهایش تماما به دست فراموشی سپارده می شود.واین مردمی که رای اعتماد خود را به فرد مورد نظر داده اند افرادی میشوند که باقی جامعه برای چنین انتخابی از آنها منطق می خواهد که چرا سرنوشت چند منطقه را برای مدت چهار سال به فردی سپرده اید که حتی حرفهایش را یادش نیست چه برسد به خدمت؟؟؟؟ واینجاست که همگی درک می کنند که صحبت تا وقتی که در گفتار باشد زیباست اما وقتی که به پای عمل بیاید وخبری از تحقق نباشد زیبایی گفتار به زشتی کردار مبدل میشود.
مردم ما عادت کرده اند که هنگامی نماینده منتخبشان هر از گاهی آن هم از روی اجبار سران بالاتر کاری برای منطقه انجام دهد او را تمجید میکنند که فلانی چکار کرد برای مردم دریغ از اینکه این کار وظیفه ایشان بوده چونکه رای من وشما ایشان را به چنبن مقامی رسانده به اصطلاح رفته که برای من وشما خدمت کند ولی وقتی که ما انجام کار را برای ایشان وظیفه ندانیم ،بر عکس بزرگواری بدانیم پس ایشان هم از قبل ساکت تر وخاموش تر خواهد شد وبه دنبال هیچ طرحی برای منطقه نخواهد بود.پس این نگرش ماست که به افراد پیرامون ودر نتیجه به جامعه پویایی می بخشد.
نگارنده: رضا عزیزی