به گزارش بازی دراز، هشتمين امام شيعيان، حضرت علی بن موسی الرضا (ع) يازدهم ذی قعده، سال 148 هجری شانزده روز پس از شهادت جد بزرگوارش امام صادق (ع) در مدينه چشم به جهان گشود و پس از شهادت پدر بزرگوارش امام کاظم (ع) عهده دار مقام امامت شد.
حضرت رضا(ع)، دوران کودکى و جوانى را تا سال 201 هجری قمری در مدینه که مهبط وحى بود در خدمت پدر بزرگوارش سپرى کرد و مستقیماً تحت تعلیم و تربیت امام هفتم(ع) قرار گرفت و علوم و معارف و اخلاق و تربیتى را که امام کاظم(ع) از پدرانش به ارث برده بود، به او آموخت.
پيشوای هشتم (ع) همچون امامت ديگر پيشوايان (ع)، از جانب خدا و به تعيين و تصريح پيامبر (ص) و معرفی پدر گرامی اش صورت پذيرفت.

با توجه به اينكه در ميان ائمه، امام باقر(ع) و امام صادق (ع) مجال بيشترى براى تشكيل محافل علمى و نشر علوم اهل بيت پيدا كردند و با اين حال امام رضا (ع) كه در اين زمينه مجال كمترى يافت عنوان «عالم آل محمد» را دريافت کرد.
مى توان اين گمان را درست دانست كه مناظرات و مباحثات علمى و اعتقادى آن حضرت از چنان اهميت و امتيازى برخوردار بوده است كه به عنوان عالم خاندان رسالت شناخته شود.
امام (ع) علاوه بر اينكه براى پرسشهاى مختلف عالمان اديان و مكاتب پاسخى درخور داشت، برمبناى اعتقادى شخص مخاطب نيزسخن مى گفت و استدلال مى كرد و اين مظهر ديگرى از توانمندى علمى امام ذضا (ع) بود چرا که با اهل تورات، به توراتشان، با رهروان انجيل، بر مبناى انجيل و با حاملان زبور، به زبور و... سرانجام با هر فرقه و گروهى با مبانى خود آنان سخن گفته، به روش خودشان استدلال می نمود.
از نگاه بزرگان شیعه ، امام رضا(ع) همانند دیگر امامان معصوم (ع)، دارنده تمام کمالات و فضایل اخلاق انسانی در مرتبه اعلی است.

به گفته آنان، او آن چنان در قله شکوهمند کمال و فضیلت قرار دارد که نه تنها دوستان و پیروانش او را ستوده اند، بلکه دشمنان کینه توز و سرسخت نیز به مدح و ستایش او پرداخته اند.
درباره اوصاف اخلاقی آن حضرت «ابراهیم بن عباس» می گوید: هرگز ندیدم که امام رضا(ع) به کسی یک کلمه جفا کند و ندیدم که سخن شخصی را قطع کند و ندیدم که نیازمندی را از درگاه خویش رد کند. او هرگز در حضور افراد تکیه نمیداد و هرگز او را ندیدم که با صدای بلند بخندد، بلکه خنده اش تبسم و لبخند بود. وقتی که کنار سفره می نشست، همه خدمت کاران و غلامان را کنار سفره می نشاند.
امام رضا(ع) در دوران امامت خود با سه تن از حکام و خلفای عباسى شامل هارون الرشید، امین و مأمون روبه رو و معاصر بود.
انتهای پیام / ق