همسر یعنی همسفر تا بهشت

  چند روزی از آغاز زندگی مشترك علی و فاطمه ^{علیهما السلام} می‌گذشت. پیامبر اكرم^{صلی الله علیه و آله} نظرِ علی ^{علیه السلام} را درباره‌ی همسرش جویا شد: علی جان! فاطمه را چگونه همسری یافتی؟ علی ^{علیه السلام} هم با كلامی كه حكایت از اوج شكر و سپاس او داشت، نظر خود را درباره‌ی عشق جاودانی‌اش این گونه خلاصه كرد: « نِعْمَ العَونُ عَلی طاعَه‌یِ الله ».[1] سرورم، او بهترین یار در انجام طاعت پروردگار است. و بدین سان بهترین داماد عالم از سِرّ عشقِ الهی خویش پرده بر می‌دارد و راه سعادت ابدی را در زندگی مشترك به همه عروسها و دامادها نشان می‌دهد. یعنی ای دامادهای علوی و ای عروسهای فاطمی! دست یكدیگر را به خاطر خداوند و برای انجام طاعت او بگیرید و تا بهشت رضوانِ خدای مهربان همسفر هم باشید! وقت كم است و دنیا برای همه زود می‌گذرد. به همین مجلس عقد نگاه كنید. پدران و مادران عزیزشما، دامادها و عروسهای « دیروز» نه چندان دور هستند. و « فردا»یی نزدیك، شما هستید كه در مجلس عقد و ازدواج فرزندانتان شركت می‌كنید. و این یعنی عبور سریع ابر فرصتها از آسمان زندگی. آن چه زندگی و پیوند دنیاییِ شما را به زندگی همیشگی در پرتو خورشید مهر الهی متّصل می‌كند، تنها و تنها «تقوا» و « طاعتِ حق» است. در تقویت ایمان هم بكوشید و از دست یكدیگر جام ذكر بنوشید و در برابر حملات شیطان سِپَر هم باشید و در انجام وظایف دینی مشوّق و یار یكدیگر! می‌پرسید چگونه؟ می‌گویم از كسی بپرسید كه پیر راه است و واقف سرّ عشق. از « او» كه چهره‌ی آسمانی‌اش یاد حق را میهمان دلهایمان می‌كند: