خبرگزاری فارس-گروه سینما: آیتم آغازین برنامه کمدی شبانه تلویزیون آمریکا، بار دیگر با بهرهگیری از طنز سیاسی، به سراغ روایت اغراقآمیز اما آشنا از وضعیت دولت ترامپ رفت؛ دولتی که در این برنامه تلویزیونی درگیر بینظمی، ترس، انکار و حتی خوابرفتگی رئیسجمهور نشان داده شد. این قسمت نهتنها درباره سیاست خارجی و عملیات نظامی جنجالی آمریکا در کارائیب شوخی میکرد، بلکه فضای کلی دولت را بهعنوان ترکیبی از خشم، سردرگمی و خودشیفتگی نیز به سخره گرفت.در آغاز آیتم، کالین جست در نقش «پیت هگست»، مقابل خبرنگاران ظاهر شد؛ خبرنگارانی که درباره حملات آمریکا به قایقهایی سؤال میکنند که ادعا میشود در اختیار شبکههای مواد مخدر بودهاند. این صحنه بهجای زبان فنی و رسمی، با ادبیاتی عامیانه و تند طراحی شده تا نشان دهد هگست فردی بیثبات و عصبانی است. او یک خبرنگار را فقط بهخاطر پرسشش «چاق» خطاب میکند و دیگری را بهخاطر مجرد بودن مسخره میکند.هگست سپس تلاش میکند موفقبودن عملیات را توجیه کند، اما دفاعیاتش آنقدر تناقضآمیز است که خود به هجو تبدیل میشود. او با لحنی جدی میگوید: در عملیات ما جایی برای رفتار بیرحمانه وجود ندارد؛ این در حالی است که نام عملیات در برنامه «همه را بکش» گذاشته شده است که از اساس این ادعا را نقض میکند.
در بحبوحه بررسیهای فزاینده در مورد قانونیبودن کمپین نظامی دولت ترامپ علیه «قاچاق مواد مخدر»، قانونگذاران آمریکایی خواستار انتشار ویدئویی از یک حمله بحثبرانگیز به یک کشتی در کارائیب شدهاند. در بحبوحه جنجالهای روزافزون بر سر افشای این موضوع که مقامات نظامی دستور حملهای ثانویه در عملیات دوم سپتامبر را که یک کشتی مظنون به قاچاق مواد مخدر را هدف قرار داده و منجر به کشتهشدن دو نفر از بازماندگان حمله اولیه شده بود، هر دو حزب خواستار بررسی بیشتر این مسئله شدند. در این برنامه وزیر جنگ آمریکا ادعا میکند هنگام حادثه اصلاً در اتاق نبوده، اما بلافاصله اعتراف میکند که بعد از «هیجانزده شدن» از حملهٔ اول مجبور شده با فردی از «جلسات ترک اعتیادش» تماس بگیرد تا نکند دوباره به الکل بازگردد. این اعتراف طنزآلود، تصویری از سیاستمداری میسازد که کنترل احساساتش را ازدستداده و در لحظه بحران، از همه چیز جز وظایفش حرف میزند.در آگوست ۲۰۲۵، ترامپ به نیروهای مسلح ایالات متحده آمریکا دستور داد تا استفاده از نیروی نظامی علیه برخی از کارتلهای مواد مخدر آمریکای لاتین را آغاز کنند و اولین حمله در دوم سپتامبر صورت گرفت. روز بعد از آن، وزیر جنگ ایالات متحده اعلام کرد که اقدامات نظامی علیه آنچه «کارتلها در ونزوئلا» خواند، ادامه خواهد یافت.در ادامه برنامه «شنبهشب زنده» که آشفتگی هگست نمایش داده شد، رئیسجمهور ترامپ – با بازی جیمز آستین جانسون – وارد صحنه شد تا از وزیر جنگش دفاع کند. اما طنز اصلی اینجاست: ترامپ بهجای دفاع، روی صندلی چرت میزند و در خواب درباره زهران ممدانی، شهردار نیویورک، خواب میبیند.
او در خواب زمزمههایی میکند که نشان از ترس جمهوریخواهان و محافظهکاران از سیاستهای شهردار چپگرای نیویورک است؛ ترسی که در قالب رؤیای ترامپ تجسم پیدا کرده است.وقتی ترامپ بیدار میشود، تنها جملهٔ حمایتیاش از وزیر جنگ این است که: من پشت پیت هستم و نظر من غیر قابل تغییر است؛ اما فوراً اضافه میکند که اگر وزیر به او آسیب بزند «او را زیر یکی از اتوبوسهای رایگان ممدانی میاندازد.» این شوخی، ماهیت فرصتطلبانه رئیسجمهوری را نشان میدهد که وفاداریاش دوام چندانی ندارد و تنها تا جایی میایستد که به خودش آسیبی نرسد.برنامه کمدی «شنبهشب زنده» با تیزبینی همیشگیاش دولتی را تصویر میکند که در آن رهبرانش یا در حال توهیناند، یا در حال انکار، یا در حال خواب. اگرچه همه اینها اغراقآمیز است، اما طنز برنامه دقیقاً از همین اغراق برای بیان حقیقتی بزرگتر استفاده میکند: حس آشفتگی و بیثباتیای که در کاخ سفید جاری است.