اعطای جایزه صلح نوبل به یک جنگطلب، آن هم فردی که به اسم اپوزیسیون خواستار حمله نظامی کشور بیگانه به کشور خود است، حتی صدای خبرنگار بیبیسی فارسی را نیز درآورد.«سیاوش اردلان» خبرنگار این رسانه انگلیسی طی پستی در شبکه ایکس نوشت: «تصمیم دادن جایزه صلح نوبل به بعضیها در گذشته یه ذره عجیب بود، اما برنده امسال جایزه صلح نوبل طرفدار حمله نظامیه، اونم به کشور خودش، این دیگه عجیب نیست.» این خبرنگار درحالی با افعال معکوس بر روی صلح و جنگ تاکید دارد که در ادامه مینویسد: «این پست در حمایت یا تقبیح حمله نظامی نیست. فقط دارم اسم جایزه را یادآوری میکنم.»
در شرایطی که خبرنگار بیبیسی از وضعیت اعطای جایزه صلح نوبل به یک جنگ طلب سخن میگوید که رسانههای ضدانقلاب و بیگانه در حال تلاش جهت قهرمان سازی هالیوودی از «ماریانا ماچادو» هستند. بیبیسی فارسی خود یکی از همین رسانههاست که در این باره نوشت: «ماریا کورینا ماچادو، رهبر مخالف حکومت ونزوئلا که ماهها در خفا زندگی میکرد، به بیبیسی گفت که کاملا از خطراتی آگاه است که با سفر به ناروی برای دریافت جایزه صلح نوبل با آن روبهرو است.»این رسانه میافزاید: « ماچادو نیمهشب در هوتلی در اوسلو دیده شد و به سمت هوادارانش دست تکان داد، این اولین باری بود که خانم ماچادو از ماه جنوری تاکنون در انظار عمومی ظاهر میشود.او این سفر مخفیانه را با وجود ممنوعیت سفرش از ونزوئلا انجام داده است. حکومت او را تهدید به «فراری» خواندن در صورت خروج از ونزوئلا کرد.»
این موضوع به خوبی به نقش آفرینی رسانهها به ظاهرسازی جعلی در فضای سیاسی حکایت دارد. در شرایطی که خبرنگار بیبیسی فارسی در شبکه اجتماعی اذعان میکند که ماچادو جنگ طلب است اما بیبی سی فارسی وی را یک قهرمان اپوزیسیون جلوه میدهد.
اینکه با وجود علاقه وافر «دونالد ترامپ» رییسجمهور آمریکا این جایزه به وی تعلق نگرفت و ماچادو برگزیده شد یک سناریو جدی در پشت سر آن بود که حالا در حال اجراست. افرادی چون «مصی علینژاد» نیز از جمله جنگ طلبانی هستند که علیه کشوری که روزگاری در آن میزیسته و در آن به دنیا آمدهاند، از آمریکا و رژیم صهیونیستی میخواهند به آن حمله کنند.
ماچادو نشان داد که ظواهر اپوزیسیون تحت حمایت غرب به طور کامل از بین رفته و مهرههای غربی که با یک سناریو و رویکرد فعال هستند در این مرحله جنگ و ویرانی را برای کشورهای غیر همسو با غرب میخواهند.
ماجرای جایزه صلح نوبلِ امسال بیش از آنکه درباره صلح باشد، پرده از پروژهای رسانهای سیاسی برداشت؛ پروژهای که در آن جنگطلبان با روایتهای هالیوودی قهرمان میشوند و مفاهیم صلح، آزادی و حقوق بشر به ابزار توجیه مداخله و ویرانی بدل میشود. وقتی حتی خبرنگار بیبیسی ناخواسته به این تناقض اعتراف میکند، دیگر تردیدی باقی نمیماند که صلح در این سناریو، فقط یک اسم مستعار برای جنگ است.