شکل حمله به سوریه چگونه است؟

یک نظامی فرانسوی از اشکال مختلف حمله به سوریه می‌گوید.ژنرال اتین کوپل، معاون رییس پیشین ستاد مشترک نیروی هوایی ارتش فرانسه در یادداشتی برای روزنامۀ لوموند، اشکال مختلف حمله نظامی به سوریه را تشریح کرده است: حمله نظامی به سوریه ۳ شکل می‌تواند داشته باشد: دخالت نظامی بدون آمریکا کمتر محتمل است. استفاده از هواپیماهای دوربرد: احتمال صفر تلفات متحدین در این حمله تنها هواپیماها وارد عمل می‌شوند. از انواع هواپیماهای رافال و میراژ ۲۰۰۰ موشک اسکالپ پرتاب می‌شود(سیستم‌های کروز دوربرد) همان موشک‌هایی که در جنگ لیبی در سال ۲۰۱۱ مورد استفاده قرار گرفت. اسکالپ موشکی است که به خوبی با هدف‌های مشخص سخت مثل آشیانۀ بتونی هواپیما، پست‌های فرماندهی و مراکز انتقال هماهنگی دارد. در مسیر هوایی، این سیستم از دو بمب پشت سر هم استفاده می‌کند؛ بمب دومی در زیر پیست منفجر می‌شود و امکان منهدم شدن سنگفرش‌ها در مسافت بالا را فراهم می کند. استفاده از موشک‌های اسکالپ به تنهایی مانع از آن می‌شود که نیروهای دولتی هواپیماهایشان را برای هدف قرار دادن مواضع مخالفان به کار گیرند و برقراری ارتباطات را مشکل می‌کند. اما اسکالپ تنها می‌تواند اهداف مشخص در زمان حمله را هدف بگیرد، اما نمی‌تواند برای اهداف پنهانی و یا اهداف متحرک به کار گرفته شود. پشتیبانی هوایی و هلی کوپترهای جنگی: احتمال تلفات در جبهۀ دوستان برای از بین بردن تانک‌ها، خودروها و سلاح‌های دشمن باید از تجهیزات هوایی استفاده کرد که توان تخریب اهداف تعیین شده را در زمان مناسب داشته باشد. بهترین وسیله هلی کوپتر است اما آسیب پذیری آن بالاست. نیروی زمینی فرانسه، هلی کوپترهای تایگر با توان فوق العاده بالا در اختیار دارد که در لیبی و مالی نیز از آنها استفاده کرده بود. در صورتی که این هلی کوپترها در سوریه استفاده شود، ساده ترین راه حل بلندشدن آن از ناوهای حامل هلی کوپتر(میسترال) و یا ناو شارل دوگل خواهد بود. مشارکت آمریکا در جنگ اولویت آمریکایی‌ها در مرحلۀ اول از بین بردن سلاح های شیمیایی است، اما این امر بسیار دشوار خواهد بود چون خمپاره‌های شیمیایی بزرگتر از خمپاره‌های کلاسیک نیستند و احتمال انتشار و پنهان شدن آنها هم هست. در عوض، آمریکایی‌ها می‌توانند ظرفیت واکنش انگلیسی‌ها و فرانسوی‌ها را افزایش دهند از طریق: موشک های کروز کروزها دقیق و قدرتمند هستند و می‌توانند از زیردریایی‌ها، ناوها شلیک شوند، موشک ها می‌توانند هواپیماهای سوریه و همچنین مقرهای فرماندهی و انتقال را از دور خارج کنند. احتمال انهدام کاخ ریاست جمهوری از این طریق وجود دارد. هواپیماهای بدون سرنشین نظامیان آمریکایی و یا نیروهای سیا دارای هواپیماهای بدون سرنشین با ظرفیت تخریب و جاسوسی هستند. اگر از تلفات انسانی و نتایج سیاسی فاکتور بگیریم، پرداتور(Predator) یا همان شکارچی‌ها در افغانستان و پاکستان به خوبی جواب داده اند. هواپیماهای پشتیبانی نیروی هوایی دارای هواپیماهای کمکی است که سرعتی کمتر از سرعت نور دارد و به “کامیون‌های بمب” مشهور است، هواپیماهای A10 دارای تجهیزاتی است که می‌تواند اهداف متفاوتی را هدف بگیرد. این هواپیماها برای حمایت از نیروهای جنگی نزدیک میان هلی کوپترها و هواپیماهای ماورای صوت قرار می‌گیرند. بمب‌های عمقی از دهه‌های طولانی آمریکایی‌ها از بمب‌هایی استفاده کرده‌اند که قادر به سوراخ کردن زمین در عمق بالا هستند؛ و می‌توانند اهداف مختلف را دهها متر در زیر زمین تخریب کنند. منطقۀ پرواز ممنوع هوایی استفاده از منطقۀ پرواز ممنوع که غالباً دربارۀ آن بحث می‌شود شامل ایجاد منطقه‌ای هوایی می‌شود که به منظور حمایت از غیرنظامیان در آن پرواز هر نوع هواپیما ممنوع می‌شود. اما مشکل اینجاست که ایجاد چنین منطقه‌ای در سوریه- کشوری که بسیار کوچکتر از عراق است- بسیار دشوار است؛ منطقه ای که در زمان صدام برای حفاظت از کردها به کار گرفته شد. البته ایجاد چنین منطقه‌ای بعدها پس از حمله به تأسیسات دفاعی هوایی سوریه وجود خواهد داشت. محتمل ترین سناریو استفاده از حملۀ توأم و محدود است نیروهای هوایی آمریکایی، فرانسوی و انگلیسی بر روی کروزها حساب باز کرده‌اند. هدف بدون شک مسیر پرواز هواپیماهای سوریه، کل پناهگاه‌های هواپیماهای جنگی، رادارها و پایگاه‌های پرتاب موشک، مراکز انتقال و شمار قابل توجهی از مراکز فرماندهی سوریه خواهد بود. مراکز شیمیایی دولت نیز در مرحلۀ اول به طور کامل از بین نخواهد رفت.