بازی دراز 1404/عمر مفید سگ های امداد و نجات
سوال بسیاری از افراد این است که این سگ ها چند سال عمر مفید دارند که کارشناسان می گویند ، اگر چه سگ ها بیش از 12 سال عمر می کنند ، اما عمر مفید سگ های تجسس 2 تا 4 سال است. البته این زمان به عنوان زمان مفید کار انتخاب شده است و به این دلیل است که برخی از سگ ها در حین انجام ماموریت دچار سانحه شده یا با افزایش سن دچار مشکلات بویایی شده و از چرخه امداد و نجات خارج می شوند.
مربی خصوصی
با توجه به خصوصیات سگ های امداد و نجات لازم است که هر قلاده سگ ، مربی مخصوص به خود داشته باشد و به همین دلیل سگ ها به صورت های مختلف آموزش های خاص خود را می بینند و به بوهای خاصی حساس می شوند که برای سگ های تجسس و امداد بوی انسان زنده است و از روش های معمول تربیت این سگ ها روش شرطی سازی است.
آموزش سگ ها به این نحو است که مربی در نخستین جلسات آموزش در فاصله چند متری سگ ها می نشیند و با صدا زدن و تکان دادن اسباب بازی مورد علاقه حیوان ، او را به پارس کردن تحریک می کند ، پس از آنکه سگ این کار را درست انجام داد ، مربی به آن اسباب بازی یا بیسکویت مورد علاقه اش را می دهد ، سگ علاوه بر آنکه جایزه می گیرد ، فکر می کند ، مربی با او بازی می کند ، بنابراین به پیدا کردن مربی علاقمند می شود.
به تدریج فاصله مربی و سگ بیشتر می شود و کم کم مربی جایی قرار می گیرد که سگ نمی تواند او را ببیند و تنها بوی او را احساس می کند ، مربی با صدا زدن ، سگ را تشویق می کند تا او را پیدا کرده و پارس کند و جایزه خود را بگیرد و بعد از این مرحله مربی جای خودش را به کس دیگری می دهد و سگ با پیدا کردن آن فرد دوباره جایزه می گیرد به همین ترتیب است که هنگام عملیات واقعی مثلا زمان زلزله نیز تصور می کند کسی برای بازی با او در زیر آوار مخفی شده است و با یافتن او و پارس کردن جایزه می گیرد. علاوه بر تمرینات عمومی و تخصصی سگ ها تمرینات خاص و مورد نیازی مثل سوار شدن به بالگرد را هم می بینند تا در عملیات هراسی از سوار شدن به بالگرد را نداشته باشند.
جست و جو و یافتن افراد زنده در زیر آوار ، سیل و هزاران بلای طبیعی و مصنوعی دیگر یک همکاری دو طرفه بین سگ و مربی اوست ، یک سگ جست و جو و نجات و مربی اش آنقدر به یکدیگر نزدیک می شوند که به خوبی می توانند حتی احساسات یکدیگر را درک کنند و با زبان احساس و علائم قراردادی خاصی منظورشان را به یکدیگر تفهیم کنند.
مهم ترین اصل موفقیت در به کارگیری سگ های جست و جو در عملیات مختلف ایجاد همکاری بین حیوان و مربی اوست ، زمانی کار نتیجه می دهد که مربی بتواند به خوبی زبان حیوان را بفهمد ، یعنی او بتواند با درک علائمی که سگ از خود نشان می دهد و مشخصه هایی که حیوان در هر لحظه دارد ، بفهمد منظور حیوان از هر حرکت چیست وگرنه به این صورت نیست که یک سگ امداد به هر کسی داده شود و او بتواند عملیات جست و جو و نجات را انجام دهد.
تغذیه مناسب سگ های امداد گر
یکی از مواردی که برای سگ های امداد و نجات باید به خوبی رعایت شودخوراک آنهاست که بر اساس استانداردها باید همواره غذای پخته شده یا کنسروهای مخصوص به آنها داده شود و در بیشتر مراکز از غذاهای کنسروی استفاده می شود چون هنگام انجام ماموریت و عملیات های جست و جو و امداد به خصوص در زمان زلزله یا سیل نمی توان برای آنها غذای پخته شده آماده کرد و باید از کنسروها استفاده کرد.
سگ نجات و امداد باید دارای چه خصوصیاتی باشد؟
داشتن رفتاری اجتماعی با افراد ، برخورداری از شامه قوی ، میزان توجه سگ به محیط اطراف ، کنترل شیطنت بازیگوشی مهار شدنی ، همچنین پوشش بدن و جثه سگ در انتخاب یک نژاد برای آموزش امداد دارای اهمیت است.
کم مو بودن ، سگی که پوشش بدنش از موهای بلند و پشمی باشد نیاز به رسیدگی زیاد دارد زیرا در خاک و خاشاک دچار آلودگی و به هم چسبیدگی می شود. همچنین موهای پشمی سبب می شود در آب و باران ، رطوبت زیادی در بدن حیوان باقی بماند و در شرایط آب و هوایی سرد باعث بیماری حیوان شود.
جثه سگ نیز باید در نظر گرفته شود. سگ هایی که جثه کوچک دارند وقتی زیر آوارها می روند در آنجا گرفتار می شوند و از قدرت بدنی پایینی برخوردار هستند و توان فعالیت در شرایط دشوار را ندارند و سگ هایی که جثه بسیار بزرگی دارند علاوه بر نیاز به غذای بسیار ، در زمان عبور از روی ویرانه ها و همچنین در زمان حمل و نقل باعث دشواری کار امدادگران می شوند.
یکی از مهم ترین موارد برای آموزش سگ برای امداد ، انتخاب توله و یا سگ بالغ مناسب است و تکیه روی صفات اولیه سگ بسیار مهم است.انتخاب توله برای این منظور بهتر از سگ های بالغ است ، زیرا سگ بالغ یکسری آموزش از محیط و اطرافیان کسب کرده که ممکن است مانعی برای پیشرفت حیوان در آموزش باشد مانند بی اطمینانی به انسان یا حیوانات بر اثر تنبیه نادرست و یا مورد حمله قرار گرفتن ، بازیگوشی زیاد و وابستگی بیش از حد به صاحب قبلی و...
بهترین زمان برای شروع آموزش های امداد در 8 هفتگی تا 10 ماهگی است. در این زمان توله تمام آموزش های مقدماتی را فرا گرفته و شخصیتش مطابق میل و نظر مربی شکل می گیرد.
شرایط یک توله مناسب برای آموزش امداد چیست ؟
1- سلامت کامل جسمی
2- داشتن ارتباط مناسب با صاحب یا مربی ، یعنی زیاد وابسته نباشد و به اندازه کافی به صورت مستقل عمل کند.
3- داشتن واکنشی بی طرفانه نسبت به افراد غریبه
4- واکنش دوستانه نسبت به تمام افراد.
5- داشتن رفتاری مسالمت آمیز با حیوانات
6- داشتن کنترل رفتار در مقابل غذا ( نگرفتن غذا از دیگران ، تحمل گرسنگی ، دزدی نکردن غذا ، نخوردن غذا از روی زمین .)
7- کنترل احساسات در زمان هیجان
8- نهراسیدن از بلندی و ارتفاع
9- کنترل رفتار در مواجهه با خطراتی چون آتش ، انفجار ، زلزله و طوفان...
10-تمایل همیشگی به انجام فرامین و یادگیری آموزش های جدید.
سگی که این 10 شرط را داشته باشد همیشه پتانسیل کامل برای آموزش های تخصصی سگ های نجات و امداد را خواهد داشت.
