به گزارش بازی دراز،
16 مهر هرسال، هم زمان با 11 اکتبر، روز جهانی کودک نام گرفته است روزی که درآن پدران، مادران، مربیان و دست اندرکارانِ مسائل کودکان، فرصت می یابند تا درباره کودک و دنیای زیبای آن بیندیشند و افق های زیباتری برای آینده کودکان ترسیم کنند در این راستا، کودکان ایران زمین در پرتو استعدادی سرشار و با تکیه بر افتخارات دینی و باستانی خویش، امیدهای آینده طلایی کشورند تا با استفاده از تجربه گذشته و غنیمت شمردن شرایط کنونی، ارمغان آور فردایی بهتر باشند.
در دنیای کنونی، موضوع کودک و تربیت و پرورش صحیح او، از اساسی ترین مسائل اجتماعی و از ارکان مهم سعادت بشری است از این رو دانشمندان، از نظر روانی و تربیتی، درباره کودک مطالعات و تحقیقات ژرف و عمیقی انجام داده و کتاب های زیادی نگاشته اند. هم چنین کشورهای بزرگ به منظور پرورش درست و صحیح جسم و جان کودکان، سازمان های گسترده ای را به وجود آورده و کودکان را از هرجهت تحت مراقبت های علمی و عملی قرار داده اند، ولی دین مبین اسلام، از چهارده قرن پیش و در روزگاری که بشر در جهل و نادانی به سرمی برد، توجه فراوانی به این مساله کرده که نمونه عملی آن را در رفتار پیامبر بزرگ اسلام با کودکان می توان مشاهده کرد.
کودک، تربیت پذیری بالایی دارد تا آن جا که در روایات اسلامی، از او به زمین خالی تعبیر شده است که می توان هر بذری در وجودش کاشت. امام علی علیه السلام به فرزندش امام حسن علیه السلام فرمود: «قلب کودک مانند زمین بی گیاه است که هرچه بر او عرضه شود، می پذیرد، به همین جهت من پیش از این که قلب تو سخت شود و دلت مشغول گردد، به تأدیب تو اقدام کردم». این روایت و دیگر احادیث نورانی اهل بیت علیهم السلام ، پدر و مادر را به توجه بیش تر به کودکان و مسائل پرورش آن ها ترغیب می سازد.
یکی از نیازهای اساسی پدر و مادر در امر تربیت و پرورش اخلاقی کودکان، برقراری ارتباط سالم با آنهاست. ارتباط صحیح بین پدر و مادر و کودکان، نخستین و مهم ترین زمینه رشد و پرورش اخلاقی نونهالان است. راه مناسب آغاز دوستی با کودکان، کم کردن انتقاد از آنها و نیز به حداقل رساندن صحبت های منفی در مورد کارهای آنهاست. برای ایجاد ارتباط سالم با کودکان، فراهم آوردن زمان و فرصت های برنامه ریزی از مهم ترین شیوه ها به شمار می آید. وقت گذاری برای به وجود آوردن روابط صحیح و سالم، یکی از راهکارهای مهم تربیتی است.
فرزند شایسته، بزرگ ترین نعمت است و این مهم به دست نمی آید، مگر در پرتو تربیت صحیح. درغیر این صورت، این بزرگ ترین نعمت، به بدترین مخلوق خداوند تبدیل می شود. بنابراین، تعلیم و تربیت برای کودک، لازم و ضروری است. کودک، استوارترین اثرپذیری ذهنی خود را در مرتبه ی نخست از مادر، سپس از پدر و دیگر اعضای خانواده، کسب می کند. پس باید دانش لازم برای رشد و پرورش شایسته ی او را آموخت و به کار بست.
انتهای پیام / ق