طرح مجتمع های آموزشی سه سال است اجرا گردیده و تنها فایده ای که داشته نهادن بار مالی بیشتر بر دوش خسته نظام آموزشی ما بوده و در عمل هیچ کمکی به رفع مشکلات عمومی مدارس کشور نکرد و حتی استقلال مالی مدارس را از آنها گرفت خصوصا" در روستاها برای خرید کوچکترین چیزی با مدیر مجتمع که در یک زمان چندین روستا را اداره می کند باید هماهنگی صورت گیرد.
نظام 3-3-6 هم بدون در نظر گرفتن شرایط کلی آموزش و پرورش صورت گرفت که بلافاصله این سئوال در ذهن برخی جای گرفت که آیا قرار دادن کودکان 6 ساله با نوجوانان 13 ساله در یک مدرسه امری مناسب و سنجیده است ؟ و آیا یک معلم در روستا می تواند 6 کلاس درس با دهها کتاب را اداره نماید و اصلا" جدول زمان بندی ساعات هر کتاب در این امر می گنجید و ایضا" دهها مشکل دیگر .
این تغییر ناگهانی اولین بار نبود که در مدارس رخ می دهد قبلا" نظام قدیم به جدید ترمی واحدی تغییر کرد و بعد هم به سالی واحدی و بعد پیش دانشگاهی حذف شد و فردا .....
در مقطع راهنمایی هم درسال 92-91 دانش آموز پایه اول نداشتیم سال بعد پایه دوم نداریم سال بعد ..... تا آخر دبیرستان پس تعداد معلمان نسبت به ساعات اداری بیش از نیاز گردید.
طرح هوشمند سازی مدارس هم شتاب مطلوبی ندارد در حالی درس طراحی صفحات وب در هنرستانها تدریس می گردد که قطع مکرر اینترنت را داریم و بسیاری از معلمان آمادگی لازم برای استفاده از ابزار رایانه ای را ندارند و یا با کاربرد آن بیگانه هستند به همین علت جناب وزیر اگر خواهان پیشرفت واقعی در آموزش و پرورش هسستند باید پیگیری بازنشستگی پیش از موعد فرهنگیان با مزایای کامل جهت فراهم نمودن جذب جوانانی شاداب به بدنه آموزش و پرورش را در دستور کار قرار دهند که توان لازم برای انطباق با تحولات را داشته باشند.
جوانب کار مانند هر امر دیگری در نظر گرفته نمی شود و بعد از انجام تازه نقاط تاریک و مبهم امر مشخص می گردد و باید از وزیر آموزش و پرورش پرسید که :
جناب وزیر مگر آموزش و پرورش آزمایشگاه است که هر روز طرحی تازه اجرا می فرمایید؟