نصرتبانو عزیزی در گفتگو با خبرنگار گروه فرهنگی شبکه اطلاعرسانی «مرصاد»؛ اظهار داشت: نظر بسیاری از اندیشمندان جامعهشناسی چنین است اگر میخواهید جامعهای را به انحطاط بکشانید، ابتدا آموزش را از بین ببرید؛ سپس خانواده و بعد الگوها را تضعیف کنید. در جامعه ما نیز شاهد تغییر الگوها هستیم؛ الگوهایی که جوانان، بهویژه دختران، از آن تأثیر میپذیرند.
وی افزود: در خانواده، بیشترین آسیب متوجه زنان شده و جایگاه خانواده بهشدت تنزل یافته است؛ در حالی که هم در فرهنگ ایرانی و هم در آموزههای دینی اسلام، خانواده جایگاه بسیار والایی دارد و محور آن زن است. با این حال، رسانهها در سالهای اخیر تلاش کردهاند جایگاه زن را از مسیرهایی مانند نوع پوشش و آرایش، به سطحی پائینتر تقلیل دهند.
این استاد دانشگاه فرهنگیان کرمانشاه گفت: امروزه بحثهایی مانند «حجاب اجباری» و «حجاب اختیاری» در فضای مجازی بسیار پررنگ شده است. اما پیش از ورود به این دوگانه، باید پرسید: آیا اساساً پوشش در جامعه ضروری است یا خیر؟حتی اگر فردی نه تعصب دینی داشته باشد و نه تعصب ملی، باز هم این پرسش مطرح است که حدود پوشش تا کجاست و آیا نبود آن میتواند به آسیبهای فردی و اجتماعی منجر شود یا نه.
عزیزی خاطرنشان کرد: پوشش، تنها یک مسئله دینی نیست؛ بلکه موضوعی اجتماعی و انسانی است. در بسیاری از کشورها، حتی در جوامع غربی، قوانین مشخصی برای پوشش وجود دارد. برای مثال، در برخی ایالتهای آمریکا برای نوع خاصی از پوشش جریمه تعیین شده است. همچنین در دانشگاههای معتبر جهان، چارچوبهای پوششی مشخصی وجود دارد و افراد اجازه ندارند هر نوع پوششی را انتخاب کنند.
وی گفت: پوشش، نشاندهنده شخصیت، جایگاه اجتماعی و میزان احترام فرد به خود است. انسان با نوع پوشش خود پیامهایی به جامعه منتقل میکند. این مسئله فقط مختص ایران یا جوامع اسلامی نیست، بلکه در همه فرهنگها پذیرفته شده است. اگر یک پله جلوتر برویم و به مسئله آرایش نگاه کنیم، درمییابیم که نبود پوشش مناسب میتواند زمینهساز آسیبهای بیشتری شود. پرسش اساسی این است: اگر در جوامعی که پوشش آزادتر شده، همهچیز عادی شده، چرا همچنان آمار تعرض و خشونت بالا است؟!
عزیزی بیان کرد: مشکل امروز جامعه ما تنها به پوشش محدود نمیشود؛ مشکلات اقتصادی، فرهنگی و آموزشی نیز وجود دارد. هیچکس منکر این مسائل نیست. اما همانطور که در درمان یک بیمار نمیتوان تنها به یک درد توجه کرد و سایر زخمها را نادیده گرفت، در جامعه نیز باید به همه ابعاد بهصورت همزمان پرداخت.
این دانشآموخته تاریخ تمدن اسلامی گفت: بحث من درباره حجاب، صرفاً از منظر دینی نیست؛ بلکه از دیدگاه انسانی مطرح میشود. اگر میخواهیم دختران ما ـ چه دانشآموز، چه دانشجو و چه عضو خانواده ـ در جامعه بهعنوان «انسان» دیده شوند، باید به مسئله پوشش بهعنوان عاملی برای حفظ کرامت انسانی توجه کنیم، نه ابزاری برای کنترل یا فشار.
وی افزود: در طول تاریخ، زنان شاخص، عالم و تأثیرگذاری داشتهایم؛ چه در تاریخ اسلام مانند حضرت فاطمه زهرا (س) و حضرت خدیجه (س)، و چه در تاریخ ایران، زنانی دانشمند، راوی، فقیه و مورد اعتماد جامعه که نقشهای اجتماعی مهمی ایفا کردهاند. این زنان نه منزوی بودند و نه حذفشده از اجتماع، بلکه فعال، آگاه و اثرگذار بودند.
عزیزی تصریح کرد: مشکل امروز ما کمبود الگوهای درست معرفیشده، ضعف مطالعه و ناآگاهی تاریخی است. اگر زنان موفق، عالم و متعهد بهدرستی به نسل جوان معرفی شوند، بسیاری از سوءبرداشتها و آسیبها کاهش خواهد یافت.