تقدیم به آنانکه در مکتب ادبشان به تلمّذ نشستم
اساتیدبزرگوار : ماشاءاله پرنور، کیومرث شادرام
مرتضی رشیدی ، حشمت چقازردی
گرچه خاک پیریم بر دست و روست آفتـاب عمـرمن بی رنـگ و بوست
کوچـه های بی کسی دستم گرفت نالـه های غـربتم بغـض گلــوست
شهــریـارانـم ســرابی بیش نیست آب حیـوانم نه اینـک در سبـوست
کورسویی بهره ی من در کف است تار و پـود زنـدگی یک تار مـوست
بنـدبنـد جسـم مـن از هم گسست مایــه ی عمـرم فقط این آبروست
ای دلا آمـــــــوزگـاری پیشــــه ام چون زلال چشم آبی که به جوست
در سـویدای دلم این نغمـه هست جسم وجانم شد فدای موی دوست
سیاوش امینی