میلاد امام موسی کاظم (ع)بهار اجابت دعا است

آسمان پهنه عشق گسترده و خورشید بی وقفه نور می‌پراکند تا سهم خود را در شعف میلادی از سلاله پاک محمد(ص)، ادا کند.
هفتمين نهالِ امامت و ولایت به شکوفه نشسته و وجودش مایه فخرِ زمین و آسمان شده است.
«کاظم » ؛ او که در دریای ناملایمات روزگار، صبر و شكيبايى را معنای بی‌بدیل بخشید و هرگز احدی، خشم او را به چشم نديد.
او که در غضب خلافت بنی عباس، سالهای عمر بابرکت خویش را در زندان‌ها گذرانید و با وجود محنت‌های بسیار و آزار مدید، جز شکیبایی و صبر تصویری از خود بر جای نگذاشت.
از همین روی بود که در سایه حضورش زندانیان از تقواى او مؤمن شدند و زندانبان‌ها، در پرتو مهر وجودش به نرم‌خويى و مهر گراييدند ‌.
ربیع بن عبدالرحمن در منزلت او گفت: بخدا قسم موسى بن جعفر علیه السّلام از کسانى بود که آثار جلالت و کمال دانش و اطلاع از حقایق عالم در چهره‌اش دیده مى‌شد، و می دانست چه کسى ادعاى مقامش را خواهد کرد و منکر امامت و جانشینش می‌گردد ولى این خشم را فرو می‌خورد و آنچه می‌دانست اظهار نمی‌کرد، از همین جهت لقب کاظم یافت.

و این حدیث نشان از کلام نافذ اوست که فرمودید :«به راستی که با ارزش‌ترین مردم کسی است که دنیا را برای خود مقامی نداند، بدانید بهای تن شما مردم، جز بهشت نیست، آن را جز بدان مفروشید.»
ای هفتمین آفتاب نورانی؛ صبر بی‌بدیل تو حتی ظلم و جور زمان را به تحیر واداشت و علم و حلم بی مانندت جهانیان را به شگفتی وا داشت.
اماما؛ تو را باب الحوائج خواندند چرا كه هيچ خواهشى در آستانه كرامتت بى‌اجابت نمانده و نخواهد ماند پس تو را به بلندای عظمت نامت قسم می‌دهیم دعای سلامت این روزهای زمین را با آمین آن به اجابت برسان....
میلاد سراسر نور باب‌الحوائج، موسی کاظم علیه‌السلام فرخنده باد.