عاشورا، حسین(ع) و حسینیان یادآور بهشت و نعمت های بی انتهای آنند، امید که همه ما بهشتی باشیم و عاشورا نقطه عطف بهشتی شدنمان باشد
روز عاشوراست، پا در میدان امام (ره) شهر اصفهان می نهم، پلک برهم می زنم، گویی صحنه کربلا بار دیگر وزیدن گرفته و مرا با خود به عاشورا می برد. اینجا ۷۲ تن لشکری میلیونی است و سپاهیان حسین اکنون از یزیدیان بیشترند.
در میدان حسینیان، پرچم ها برافراشته است، سینه ها به عشق حسین می تپد و گام ها با اقتدار برداشته می شود.
دسته های عزاداری یکی پس از دیگری به پیش می آیند و با طبل و سنج لرزه بر دل عزاداران حسینی می اندازد و اشک بر گونه زمانه جاری می کند.
امروز صدای ˈهل من ناصرا ینصرنیˈ گوش فلک را می نوازد تا یاری برای حسین(ع) بخواند.
یا اباعبدالله! سال هاست که پرستوی دلم کربلایی شده، جسمم زندانی زمانه سیاه است و روحم مسافر تاریخ سرخ عاشورا.
آیا من بی مقدار یارای یاوری دلاوری چون تو را دارم تا شمشیر معرفت عاشورایی در دست گیرم و جان پلیدی های روزگار را ذبح کنم و روزگار و مردمانش را از اسارت یزیدیان تاریخ برهانم!
اینجا همه سیاهپوش خاندان ایثار و رشادت تو هستند، اینجا به عشق بهشتی شدن چای سیب می دهند.
دختر بچه چادر مشکی بر سر کرده و عروسک به دست آمده است، او می گوید اگرچه کودکم و عاشورا را هنوز نمی توانم به خوبی درک کنم اما یتیم شدن رقیه را می توانم با تمام وجود احساس کنم زیرا بابا را خیلی دوست دارم.
جوانی رشید را می بینم مشک بر دوش و پیاله ای در دست، یادآور سقای کربلا، آب به دست عطش حسینیان می دهد و در ازای آن دعای خیر می خرد.
افراد زیادی بر روی صندلی های چرخ دار به نظاره دسته های عزاداری و سینه زنی نشسته اند و یاد ابوالفضل (ع) و مجروحان کربلا می کنند.
اینجا مردمان برای نماز می دوند، زن کهنسال عصا در دست و دست در دست پیر مرد موی سفید به سمت مسجد می رود، با آنکه قدم های کوتاه دارد اما آهسته و پیوسته گام بر می دارد تا به نماز ظهر عاشورا برسد.
این لحظه ها حس خوبی را در ذهنم تداعی می کند. آری! ای سالار شهیدان! این اسلام و اعتقاد راسخ را مدیون تو و قیام تو هستیم.
اگر امروز نمازی اقامه می شود و اگر ستون دین و شریعت مهربانی ها و جدت رسول اکرم (ص) برپاست همه ارمغان کربلا و عاشوراست.
عاشورا غیر مسلمانان هم به عزاداری تو آمده اند و با شوری عجیب تماشاگر دسته های عزاداریت هستند، این یعنی آوازه اسلام و عاشورای احیاگر آن، جهانی است و همه ادیان، حسین و یارانش را می شناسند.
بی شک آن ها می دانند که مردی دلیر از اهل بیت (ع) نه تنها برای اسلام بلکه برای گسترش انسانیت و آزادگی در جهان قیام کرد.
آرام آرام از جمعیت دور و از میدان خارج می شوم، خاندان و اهل بیت حسین(ع) به اسارت یزیدیان درآمده و شام غریبان حسین نزدیک است.
شمع ها در عزای حسین اشک می ریزند.